Η Ελλάδα σε δύσκολη καμπή

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΚΗΣ

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΑΚΗ

Είναι καταφανέστατο πλέον ότι η χώρα και οι πολίτες της διανύουν μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας τους και μπορεί να θεωρηθεί ως η σοβαρότερη από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κρίση οικονομική, νομισματοπιστωτική, ανταγωνιστικότητας της οικονομίας ,κρίση χρέους και συνακόλουθα κοινωνική και πολιτική. Το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα ενώ κάνει τιτάνια προσπάθεια για την αποφυγή της χρεοκοπίας, αυτή κινδυνεύει να πάει χαμένη κυρίως εξαιτίας της πολιτικής και όχι λόγω της υπάρχουσας ούτως η άλλως ,οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης .Φαίνεται σαν μία κοινωνία που μοιρολατρικά βλέπει την επερχόμενη καταστροφή, θέλει να την αποφύγει, όμως δεν αναλαμβάνουν όλοι οι πολιτικοί οργανισμοί τις ευθύνες που τους αναλογούν και βεβαίως δεν κάνουν το καθήκον τους απέναντι στη χώρα. Η Ελλάδα δεν είναι βέβαια «αθάνατη» ,έχει «πεθάνει» αρκετές φορές βυθιζόμενη σε δραματικές εθνικές κρίσεις και καταστροφές. Από την άλλη όμως, ποτέ δεν ήταν και δεν είναι και σήμερα «ψωροκώσταινα». Αρκετές φορές η ελληνική κοινωνία έχει επιδείξει δεκτικότητες στον εκσυγχρονισμό, ικανότητες προσαρμογής και αναγεννητική συμπεριφορά. Εξάλλου οι Έλληνες στα δύσκολα ενώνονται, ανασκουμπώνονται και ανορθώνουν την χώρα. Όσες φορές υπήρξε συγκεκριμένη εθνική στοχοθεσία και σοβαρή πολιτική ηγεσία, η κοινωνία ανταποκρίθηκε. Και υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις εθνικής ανάτασης και επίτευξης των στόχων στη διάρκεια των 190 χρόνων ελεύθερου βίου της χώρας. Σήμερα αντικειμενικά υπάρχει σοβαρή πολιτική ηγεσία που έχει συναίσθηση της κρίσιμης κατάστασης η οποία, χωρίς φυσικά να αποφεύγει τα λάθη, προσπαθεί να αντεπεξέλθει στα προβλήματα, αδιαφορώντας για το περιβόητο «πολιτικό κόστος» που τόσο κακό προκάλεσε. Το καθήκον όλων, ανεξαιρέτως, των πολιτικών ηγεσιών είναι να διαμορφώνουν ένα άλλο κλίμα δημόσιου διαλόγου που μέσα από τις διαφορές θα εστιάζει στον κεντρικό εθνικό στόχο. Τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές του παρελθόντος μαζί με τις γνωστές παθογένειες του πολιτικού και οικονομικού συστήματος κάνουν την προσπάθεια ανασυγκρότησης ιδιαίτερα δύσκολη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας προσπάθειας ανασυγκρότησης της χώρας και όχι στο τέλος. Η κοινωνία και η ιστορία λένε ότι η Ελλάδα μπορεί. Αρκεί να τo θελήσουν αυτοί που διαμορφώνουν την πολιτική (κόμματα, πολιτικοί, Μ.Μ.Ε, δημοσιογράφοι κ.λ.π) και ακολούθως οι πολίτες. Η υπάρχουσα κρίση βεβαίως είναι πρωτίστως ευρωπαϊκή, πράγμα που η Ευρώπη τώρα τελευταία βοηθούσης και της κρίσης της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, άρχισε επιτέλους να αντιλαμβάνεται. Η Ευρώπη φαίνεται ότι συνειδητοποιεί την επιτακτική ανάγκη και δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο. Εξάλλου είναι και υποχρέωσή της να στηρίξει την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου από τις σκληρές επιθέσεις των αδίστακτων αγορών. Είναι γνωστό βεβαίως ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος των χωρών του Νότου της Ευρώπης είναι το πλεόνασμα του Ευρωπαϊκού Βορρά και κυρίως της Γερμανίας. Εκτός από την επιμήκυνση της βοήθειας και την μείωση του επιτοκίου ουσιαστικά και καθοριστικά μέτρα αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης είναι η δημιουργία μόνιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και φυσικά η έκδοση ευρω-ομολόγων, που πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται για μια τεχνική, αλλά πολιτικής υφής υπόθεση, αφού με τον τρόπο αυτό, δεν πρόκειται να αυξηθεί το έλλειμμα των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε μια χώρα στην Ευρώπη, που να έχει αυξήσει τις δαπάνες του Δημοσίου. Όλες, αυτή τη στιγμή, κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Από την ώρα που η Ελλάδα προσπαθεί με σκληρές θυσίες των Ελλήνων Πολιτών να αντιμετωπίσει πραγματικά το πρόβλημα του ελλείμματος και του χρέους πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίξει ουσιαστικά και χωρίς υποκρισία την Ελλάδα αλλά και τις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Εξάλλου είναι γνωστό ότι είναι πολλές οι χώρες οι οποίες έχουν πολύ μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα, με τις ΗΠΑ να είναι η περισσότερο υπερχρεωμένη χώρα στον κόσμο, τη Μ. Βρετανία δεύτερη, τη Γερμανία τρίτη ενώ η Ελλάδα είναι στην 17η θέση! Όμως δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από την Ευρώπη. Αυτή κοιτάζει αυστηρά κυρίως τα δικά της συμφέροντα .Προφανώς θα επιδιώξει μία σφαιρικότερη απάντηση στην οικονομική κρίση .Όποια όμως κι αν είναι αυτή, θα συνεπάγεται αυστηρό μακροπρόθεσμο πλαίσιο σοβαρής δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής. Είναι μονόδρομος η προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας με τις δυνάμεις όλων των Ελλήνων. Το χρωστάμε στην Ελλάδα και κυρίως στις επόμενες γενιές το μέλλον των οποίων έχει υποθηκευθεί χωρίς να ερωτηθούν.

Ο Βαγγέλης Δ. Χριστοφιλάκης είναι Οικονομολόγος και πρώην Δήμαρχος Άνω Λιοσίων