ΤΣΙΓΓΑΝΟΚΡΑΤΙΑ: Αγκάθι για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας οι κοινότοπες διαπιστώσεις και η παρελθοντολογία

Στο ολίσθημα της παρελθοντολογίας υπέπεσε κι ο Δήμαρχος Δημήτρης Μπουραΐμης, ο οποίος δεν άντεξε στον πειρασμό να διακόψει την ομιλία της πρώην  Δημάρχου Ζεφυρίου, για να τη ρωτήσει τι έκανε στη διάρκεια της θητείας της για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας. Η ουσία του προβλήματος είναι τι γίνεται από δω και πέρα...

 Η παρελθοντολογία και οι κοινότοπες διαπιστώσεις, αποτελούν δύο από τις βασικές αιτίες που δεν λαμβάνονται αποφάσεις, στις συγκεντρώσεις για την αντιμετώπιση της παραβατικής συμπεριφοράς των τσιγγάνων, στο Ζεφύρι και στην ευρύτερη περιοχή. Οι συνομιλητές εξαντλούνται στην περιγραφή των δεινών που υφίστανται στις τσιγγανοκρατούμενες περιοχές, την ώρα που οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες ασχολούνται με τον αμοιβαίο καταλογισμό των ευθυνών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η παρέμβαση του Δημάρχου Φυλής Δημήτρη Μπουραΐμη, κατά τη διάρκεια της ομιλίας της πρώην Δημάρχου, Φωτεινής Γιαννοπούλου, στην συγκέντρωση που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Πελοποννησίων. «Εσύ τι έκανες για την αντιμετώπιση του προβλήματος, όταν ήσουν Δήμαρχος;», ρώτησε ο Δήμαρχος Φυλής, διακόπτοντας την ομιλία της πρώην Δημάρχου Φωτεινής Γιαννοπούλου, με προφανή σκοπό να αποδυναμώσει την κριτική που πίστευε ότι θα του ασκούσε η πρώην Δήμαρχος. Η τελευταία, πάντως, δεν είχε διάθεση για αντιδικίες. «Είναι γεγονός ότι δεν έχουν όλοι οι τσιγγάνοι ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη. Όπως είναι παραπάνω από βέβαιο ότι ορισμένοι σχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα.. Η εκάστοτε δημοτική αρχή δεν έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την παραβατικότητα. Η αρμοδιότητα αυτή ανήκει στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, την οποία πρέπει να πιέσουμε, προκειμένου να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Πιστεύω ότι είναι σκόπιμο, στο επίπεδο του Δήμου να συστήσουμε το Συμβούλιο πρόληψης της παραβατικότητας», τόνισε η Φωτεινή Γιαννοπούλου. Ήταν από τις λίγες τοποθετήσεις που περιείχε προτάσεις για το τι μέλλει γενέσθαι. Οι περισσότερες τοποθετήσεις αποτέλεσαν κραυγές οργής και αγανάκτησης, οι οποίες, παρά το ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένες, το μόνο που πέτυχαν ήταν να αποπροσανατολίσουν τη συγκέντρωση από τη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων, για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας. Βοήθησε κι η διεύθυνση της συζήτησης, που επεδίωξε να δώσει βήμα σε όλους τους οργισμένους κατοίκους, με αποτέλεσμα να μην φτάσει η κουβέντα στο «δια ταύτα». Δεν είναι η πρώτη φορά που χάθηκε μια ευκαιρία. Ούτε, ασφαλώς, η τελευταία...