«Τα μηνύματα από το παρελθόν», όπως τα "άκουσε" και τα αποτύπωσε ο Βασίλης Καμπόλης

Τη δική του απάντηση στο ερώτημα της 1ης Διεθνούς Μπιενάλε Τεχνών στη Σαντορίνη, για το «ΠΑΡΕΛΘΟΝ» και για τον τρόπο που ο άνθρωπος συσσωρεύει από αυτό εμπειρίες, που τις μετατρέπει σε πρότυπα ζωής, έδωσε ο συντοπίτης μας ζωγράφος, Βασίλης Καμπόλης.

Με δύο τελάρα που συνθέτουν ένα θαυμάσιο έργο, ο Βασίλης Καμπόλης πλημμυρίζει τον χώρο της έκθεσης με θάλασσα, φως κι ουρανό, τα διαχρονικά θεμέλια του Ελληνικού Πολιτισμού. Πάνω σ’αυτά συνθέτει, με μοναδική μαεστρία, τα στοιχεία του  πολιτιστικού μας παρελθόντος, δοσμένα με απόλυτους συμβολισμούς, όπως το μισοθαμμένο στην άμμο πήλινο αγγείο, τον αναδυόμενο στον αφρό της θάλασσας κούρο των αρχαϊκών χρόνων και το χαμένο στον ορίζοντα καράβι της Κερύνειας. Καθένα από αυτά, φέρει το δικό του ιδιαίτερο μήνυμα και συμβολισμό.

 Το αγγείο είναι ο «ηθμός (φίλτρο-σκεύος διαχωρισμού) των χελιδονιών», το γνωστό πήλινο αγγείο,  που βρέθηκε στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Απεικονίζοντας ένα απλό σουρωτήρι, ο Βασίλης Καμπόλης καταφέρνει να μας δώσει έναν έξοχο συμβολισμό του διαχωρισμού του πρέποντος από το περιττό, ταυτιζόμενος με την απόλυτη αίσθηση του μέτρου, που αποτέλεσε το ιδανικό του Πολιτισμού μας.     Ο αναδυόμενος κούρος συμβολίζει το πρώτο μεγάλο βήμα  του ανθρώπου.  Με το χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό του και το πρώτο του βήμα, άνοιξε το δρόμο στην πλαστικότητα κι έδωσε στη γλυπτική τη δυνατότητα να απεικονίσει το ανθροποκεντρικό ιδεώδες του «καλού καγαθού». Το καράβι της Κερύνειας κι η θάλασα του Αιγαίου, συμβολίζουν το δίαυλο του Πολιτισμού και το μέσον της διάδοσής του. 

Μέρος του έργου  είναι κι ένας σωρός από άμμο και βότσαλα, μπροστά από τους πίνακες, που φέρνει την απτή Γη  της Σαντορίνης στο χώρο της έκθεσης, τονίζοντας τη διαχρονικότητα της Τέχνης, αφού, όπως λέει κι ο Βασίλης, στην Τέχνη δεν υπήρξε ποτέ, χθες και σήμερα...
www.vassiliskampolis.gr