ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΜΠΟΛΗΣ: Τριάντα αργύρια κι ένα φιλί για τον πλανήτη...

Aριστερά ο Βασίλης Καμπόλης μπροστά σε έναν πίνακά του και δεξιά το εξώφυλλο του βιβλίου του

Μέχρι πριν από λίγο καιρό, τα τριάντα αργύρια και το φιλί ήταν η «σούμα» της μεγαλύτερης προδοσίας, στην ιστορία. Εδώ και λίγους μήνες, τα τριάντα αργύρια και το φιλί είναι ο τίτλος του πρόσφατου, από τα βιβλία του Βασίλη Καμπόλη. Η πρωτοτυπία είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα τριάντα αργύρια και το φιλί προορίζονται για τον πλανήτη, το γνωστό μπλε ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος, που συνηθίσαμε να αποκαλούμε με τη μονοσύλλαβη λέξη Γη. Τίτλος που εκτός από ευρηματικός είναι και απόλυτα δικαιολογημένος, αν αναλογισθεί κανείς ότι το ανθρώπινο είδος προδίδει, από καταβολής κόσμου, τον πλανήτη, πασχίζοντας εκούσια ή ακούσια να εξαφανίσει από προσώπου Γης κάθε μορφή ζωής, πριν παραδώσει το πνεύμα, στο βωμό της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς του. Τα αίτια και τα αποτελέσματα αυτής της συμπεριφοράς που «προδίδει» δηλαδή υπονομεύει την παρουσία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη, ερευνά ο Βασίλης Καμπόλης, μέσα από το βιβλίο, που αποτελεί μια συλλογή τριάντα και ενός άρθρων, τα οποία  ισοδυναμούν με το άθροισμα των αργυρίων και του φιλιού. Το πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ τα άρθρα αυτά έχουν δημοσιευθεί, μεμονωμένα, σε μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες, διατηρούν μια εσωτερική αλληλουχία που επέτρεψε να αποτελέσουν τα κεφάλαια ενός βιβλίου που αναλύει όλες τις πτυχές του προβλήματος περιβάλλον.
ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ...
Λένε ότι ένα βιβλίο κουβαλάει τα κουσούρια και τα προτερήματα του συγγραφέα. Αν είναι έτσι, τότε δεν προκαλεί απορία που το συγκεκριμένο κουβαλάει όλα τα πλούσια χαρίσματα του Βασίλη Καμπόλη. Ενός πραγματικά πολυτάλαντου ανθρώπου που έχει καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό, μέχρι τώρα: Καταπιάστηκε με αυτά που πραγματικά αξίζουν στη ζωή. Το βιβλίο δεν είναι η πρώτη του συγγραφική απόπειρα, καθόσον έχει διέλθει πολλάκις τον συγγραφικό Ρουβίκωνα, ρίχνοντας τον κύβο. Έχει επίσης διαπρέψει στις εικαστικές τέχνες και συγκαταλέγεται στους αξιότερους ζωγράφους του καιρού μας. Όλα τα παραπάνω, αποτυπώθηκαν στο βιβλίο. Κάθε άρθρο συνοδεύεται από ένα σχετικό με το θέμα του σχέδιο, με αποκορύφωμα τον πίνακα του εξωφύλλου, το οποίο  εκφράζει, με εικαστικούς όρους, την αγωνία του συγγραφέα για το μέλλον του Πλανήτη. Η σύνθεση του γραπτού λόγου με τις εικαστικές τέχνες ολοκληρώνεται με την παράθεση μερικών πραγματικά μοναδικών αρχαίων ρήσεων, για  το περιβάλλον.
ΜΕΣΤΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ...
Όμως επειδή ένα βιβλίο δεν κρίνεται από τις προθέσεις ή τις, τυχόν, εικαστικές ανησυχίες του συγγραφέα, αλλά από το περιεχόμενό του, είναι αλήθεια ότι δεν πρόκειται για ένα ακόμα βιβλίο, που ασχολείται με το «μοδάτο» θέμα του περιβάλλοντος. Πηγάζει από την πραγματική αγωνία ενός ανθρώπου που έχει απόψεις, ιδέες και λύσεις για το ...σπίτι της ανθρωπότητας και που δεν αρκέστηκε σε μια επιφανειακή μελέτη των πραγμάτων. Βάζει βαθειά το νυστέρι του προβληματισμού αναφορικά με τις περιβαλλοντοκτόνες συνήθειες και πρακτικές, χωρίς να αρκείται στα τετριμμένα. Περιγράφει επιβλαβείς για το περιβάλλον αντιλήψεις που ο πολύς κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει. Συσχετίζει την διεθνή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα με τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Κι αφού τα αναλύσει ενδελεχώς, φτάνει στο δια ταύτα:
ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ...
Σαν πρακτικός άνθρωπος, ο Βασίλης Καμπόλης δεν θα μπορούσε να μην καταθέσει τις προτάσεις του για το μείζον θέμα του περιβάλλοντος. Προτείνει λοιπόν έναν λογικό μοντέλο ζωής που δεν θα μας γυρίσει στα σπήλαια, αλλά θα συνδυάσει τις σύγχρονες ανάγκες της ζωής με αξίες, όπως ο σεβασμός στους νόμους και τις ισορροπίες της φύσης, η καταπολέμηση του άκρατου καταναλωτισμού και η εξοικονόμηση των φυσικών πόρων, που δεν είναι αστείρευτοι. Κι επειδή σέβεται τον εαυτό του υποβάλει προτάσεις για το θεμελιακό ζήτημα των πηγών ενέργειας. Η λύση, σύμφωνα με το Βασίλη Καμπόλη υπάρχει και εντοπίζεται στην αστείρευτη αιολική ενέργεια, που υπάρχει σε επάρκεια σε όλο τον πλανήτη και ιδίως στη χώρα μας. Και σημειώνει ότι για να γίνει εκμεταλλεύσιμη δεν αρκούν οι επενδύσεις σε ανεμογεννήτριες, αλλά χρειάζονται κι επενδύσεις ενίσχυσης του δικτύου ηλεκτροδότησης, με στόχο την μεταφορά των ηλεκτρικών φορτίων. Ακλόνητη πεποίθηση του συγγραφέα είναι επίσης ότι το μέλλον βρίσκεται στους κινητήρες υδρογόνου, στους οποίους πιστεύει ότι πρέπει να επενδύσει η ανθρωπότητα για να πετύχει καθαρή ενέργεια στις μεταφορές. Αναφορικά με την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου, ο Βασίλης Καμπόλης είναι ρεαλιστής. Καμιά σύνδεση του περιορισμού της ρύπανσης με ιστορικές οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, σημειώνει. Αναλογική μείωση των ρύπων, για φτωχούς και πλούσιους και μάλιστα από αύριο το πρωί, ξεκαθαρίζει. Κι επισημαίνει την ανάγκη ενός ελεγκτικού μηχανισμού μείωσης των ρύπων, που δεν μπορεί να είναι ο αφερέγγυος ΟΗΕ, αλλά ο αξιόπιστος Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Αυτά ως προς τις προτάσεις, που όμως δεν θα διάβαζε κανείς, αν ο συγγραφέας δεν φρόντιζε να  καταπολεμήσει τον μεγάλο κίνδυνο κάθε αναγνώσματος, δηλαδή το χασμουρητό του αναγνώστη...
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ...
Με μια γλώσσα ευχάριστη και κατανοητή, μακριά από λεκτικούς τραμπουκισμούς, ο συγγραφέας αποδίδει με πολύ κατανοητό τρόπο, φυσικά φαινόμενα, πολύπλοκους πολιτικούς συνειρμούς και τεχνολογικές λύσεις. Εξαιρετικό και ζωντανό είναι και το ύφος γραφής, με τεράστια ελευθερία στην έκφραση και χρήση του τεράστιου λεκτικού πλούτου, της αρχαίας, της καθαρεύουσας, της καθομιλουμένης και της ...γηπεδικής, ακόμα. Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και κυρίως χρηστικό, αφού στοιχειώδης υποχρέωση κάθε συγγραφέα είναι να τον κατανοήσουν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τρόπου γραφής είναι το μίγμα λεπτής ειρωνίας και αδιόρατης πικρίας για το χάλι στο οποίο έχουμε οδηγήσει τον πλανήτη, χωρίς όμως τους ,συνήθεις, αφορισμούς τους οποίους, συνήθως, προσάπτουμε στους άλλους. Ένα ύφος γραφής πραγματικά αξιολάτρευτο που εντυπωσιάζει με τις ροκ εναλλαγές του, τις ρομαντικές αλληγορίες και την ευρηματική παράφραση της περιβαλλοντικής ορολογίας, που υπηρετεί τον ιερό σκοπό να αναδείξει την έλλειψη πραγματικής ευαισθησίας για το περιβάλλον. Είναι περίπου αυτονόητο τι επιδιώκει ο συγγραφέας με την παράφραση του όρου Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε ...Ανεπιθύμητες πηγές Ενέργειας, ή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, σε ...Οργανισμό Ηνωμένων Εμβίων...
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ... ΜΑΣΑΕΙ
Κι εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστικό του βιβλίου, όπως και κάθε βιβλίου δηλαδή. Η προσωπική φιλοσοφία του συγγραφέα για τη ζωή, δηλαδή η οπτική γωνία από την οποία την αντικρίζει. Ο Βασίλης Καμπόλης αποφεύγει, φυσικά, να μπει σε υπαρξιακές συζητήσεις κι αναζητήσεις. Όμως από το βιβλίο προκύπτει, αβίαστα,  ότι πρόκειται για έναν λάτρη της ζωής. Τη θεωρεί θείο δώρο και δεν το κρύβει. Θεωρεί τη συνέχισή της υποχρέωση του ανθρώπινου είδους προς τις επερχόμενες γενιές, απέναντι στις οποίες νιώθει, προσωπικά, υπεύθυνος. Γι αυτό και τον πικραίνει βαθειά η απαξίωση αυτής της προοπτικής, μέσα από έναν περιβαλλοντοκτόνο τρόπο ζωής που αδιαφορεί, προκλητικά, για το μέλλον της ανθρωπότητας. Μια πικρία, που όπως προαναφέρθηκε, δεν εκφράζεται με αποδοκιμασίες, αλλά με το ύφος της γραφής. Το μήνυμα του βιβλίου ακολουθεί τη φιλοσοφία του συγγραφέα. Είναι πλημμυρισμένο από αισιοδοξία και ελπίδα, χωρίς όμως να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις. Βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης, ο Βασίλης Καμπόλης δεν κρύβει από τον αναγνώστη τη πραγματική αιτία για το δρόμο που έχουν πάρει τα πράγματα, στον τομέα του περιβάλλοντος. Το λέει ξεκάθαρα ότι αν στα πρώτα βήματά του στη Γη το κίνητρο του ανθρώπου ήταν η επιβίωση, σήμερα είναι η απληστία. Αυτή είναι η αιτία για το σημερινό χάλι, αναφέρει , χωρίς την παραμικρή διάθεση για λεκτικούς εξωραϊσμούς , ο συγγραφέας...
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Πρόκειται λοιπόν για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά κυρίως για τα κίνητρά του. Ο Βασίλης Καμπόλης δεν διεκδικεί τίποτα κι από κανέναν. Δεν αποβλέπει στην αναγνώριση, στην καταξίωση, στην καριέρα και στις  συναφείς με όλα τα παραπάνω, δημόσιες σχέσεις. Ένιωσε την ανάγκη να κάνει τη δική του κατάθεση ψυχής για ένα θέμα που τον απασχολεί, εδώ και πολλά χρόνια και το έκανε. Χωρίς φόβο και πάθος. Και κυρίως χωρίς κανένα δέος απέναντι στις βαρύγδουπες περιβαλλοντικές οργανώσεις που, ενώ δεν αμφισβητεί την προσφορά τους, δεν τις αποδέχεται ως μοναδικούς φορείς προβληματισμού. Για την ακρίβεια δεν διστάζει να τις κριτικάρει κιόλας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την grrenpeace. Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο όφελος από το βιβλίο. Ότι απομυθοποιεί την κατεστημένη σκέψη, με το επιχείρημα ότι στο περιβάλλον δεν υπάρχουν θέσφατα κι ότι για να υπάρξει αύριο, πρέπει όλοι να βάλουμε τη γκλάβα μας να δουλέψει.. Γιατί καταντήσαμε να αναθέτουμε στους άλλους να σκεφτούν, για λογαριασμό μας. Γι αυτό λοιπόν το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Ψάξτε το στα ράφια των τοπικών βιβλιοπωλείων και το Διαδίκτιο και δεν θα χάσετε. 
Περισσότερες πληροφορίες: www.vassiliskampolis.gr