 |
| ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ |
ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Κάθε θαύμα κρατάει τρεις ημέρες και το μεγάλο τέσσερις» λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Τετρακόσιοι αστυνομικοί στο Ζεφύρι, σκυλιά, μοτοσικλετιστές, κλούβες και περιπολικά, σε μια «γιγαντιαία» κατά την Αστυνομία και τα ΜΜΕ Επιχείρηση. «Χολιγουντιανού τύπου» (όπως έγραψε και ο «Φύλαρχος»).
Ξάφνιασε ακόμα και τα μικρά τσιγγανόπουλα που χοροπηδούσαν φωνάζοντας «Ήρθε ο Ελικόφτερος». Εντυπωσιακό! Παρά την επιστράτευση και του Ελικοπτέρου όμως, ούτε αιφνιδιασμός υπήρξε, ούτε αποτελέσματα. Χαράματα, με τα σπίτια φωταγωγημένα, ήσυχοι και ενημερωμένοι τους περίμεναν… Ρουθούνι δεν άνοιξε. Γνωρίζουν όλοι, άλλωστε, ότι μετά από κάθε τραγικό περιστατικό, συμπλοκής ή δολοφονίας, ακολουθούν «οι δυναμικές επιχειρήσεις» της αστυνομίας και μετά Σιωπή. Η ίδια πάλι τραγική καθημερινότητα για την πόλη και τους Πολίτες. Η «πολιορκία», στο βόρειο τμήμα της περιοχής που κατοικούν οι τσιγγάνοι σε σπίτια και όχι σε καταυλισμούς, όπως αναφέρεται, κράτησε μέχρι τις πρώτες μεσημβρινές ώρες. Έπειτα, οι αστυνομικές δυνάμεις αποσύρθηκαν και ο δρόμος ανέκτησε τη καθημερινή του διαδρομή, από ομάδες νέων κυρίως ανθρώπων, που έρχονται για να αγοράσουν το θάνατο… Τα σπίτια πώλησης πολύ κοντά στο κτήριο του Αστυνομικού Τμήματος, αλλά και πολύ μακριά από την πραγματική και όχι επικοινωνιακή αντιμετώπιση του προβλήματος. Ας μην τους αδικούμε όμως! Αυτή τη φορά υπήρξε μέχρι και δήλωση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ότι «δεν θα ανεχτεί εστίες εγκληματικότητας στο Ζεφύρι και άλλου» μαζί με τις διαβεβαιώσεις της υπηρεσίας, ότι η επιχείρηση ήταν προγραμματισμένη και δεν έγινε με αφορμή μια βεντέτα και τη δημόσια δολοφονία στην Ευελπίδων!
Ακόμα και σήμερα, που η χώρα βυθίζεται στο χάος, το ίδιο απίστευτο θράσος επιμένει να υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Στα αποτελέσματα που ανακοίνωσε η Αστυνομία, αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι κατά την έρευνα, βρέθηκαν δύο καραμπίνες. Όταν μόλις πριν λίγες μέρες, μετά τη σύλληψη ομοφύλων τους για αξιόποινες πράξεις, εκατό περίπου άτομα πολιόρκησαν και επιτέθηκαν για άλλη μια φορά στο Α.Τ Ζεφυρίου με όπλα, με στόχο την απελευθέρωσή τους.
Μετά, σε μια επίδειξη δύναμης, ανέβηκαν στις ταράτσες των σπιτιών τους και πυροβολούσαν στον αέρα, με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθεί η περιοχή. Όταν υπάρχει τέτοιας μορφής και έντασης οπλοφορία και οπλοχρησία, η αναποτελεσματικότητα αυτών των «επιχειρήσεων», δεν προκαλεί θυμηδία. Αντίθετα γεννά Οργή, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλο, αυξάνει την ένταση και την ανησυχία γιατί διαπιστώνεται πάλι η ανυπαρξία σοβαρού επιχειρησιακού σχεδιασμού και μέσα στο γενικότερο κλίμα αποδιοργάνωσης των δομών του Κράτους, αναζητείται η απόδοση Ευθυνών για τα τεράστια ερωτηματικά που προκύπτουν από τους χειρισμούς αυτής της υπόθεσης.
Πάμπολλες είναι οι φορές που το Ζεφύρι ήρθε στη δημοσιότητα με αρνητικό τρόπο, παρ’ ότι ήταν ένας συγκροτημένος Δήμος με οργάνωση και λειτουργία ικανοποιητική σε πολλά επίπεδα. Οι κάτοικοί του πανσπερμία ανθρώπων Εσωτερικής μετανάστευσης, εργατικοί και αυτοδημιούργητοι, συμμετείχαν και στήριξαν την πάνω από τριάντα χρόνια Αυτοδιοικητική πορεία του, παρά τις αντίξοες οικονομικά συνθήκες του. Ανάμεσά τους και ένας σημαντικός σε αναλογία πληθυσμού αριθμός – ROMA - διαρκώς αυξανόμενος, κυρίως λόγω υπεργεννητικότητας. Ο χώρος, οι συγκυρίες στο χρόνο, οι διαφυλετικές διαφορές, οι κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες, έτσι όπως εξελίχθηκαν και λειτούργησαν τα τελευταία 15 χρόνια στην ευρύτερη περιοχή και τη χώρα, ανέδειξαν μέσα στην Κοινωνική Ομάδα των ROMA, Αρχηγούς και Φατρίες με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Με κίνητρο την Οικονομική δύναμη και την Κυριαρχία μεγάλων Οικογενειών ενεπλάκησαν και ενέπλεξαν πολλούς σε παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες. Η βία στην πιο σκληρή μορφή της επιβάλλεται και με την χρήση όπλων. Ο φόβος φέρνει το όπλο στο χέρι και όσων προσπαθούν να κρατηθούν μακριά από τον κύκλο του αίματος, όσων αντιστέκονται και προσπαθούν να προστατεύσουν τις οικογένειες τους. Έτσι, ένας τεράστιος αριθμός όπλων διακινείται και χρησιμοποιείται μέσα στην πόλη. Οι σφαίρες κροταλίζουν και πέφτουν ανεξέλεγκτα σε μπαλκόνια και αυλές, τραυματίζουν παιδιά που αμέριμνά παίζουν σε αλάνες και παιδικές χαρές. Το όπλο γίνεται παιχνίδι θανάτου σε χέρια παιδιών, κρύβεται στις τσάντες νηπίων στον Παιδικό Σταθμό, και επιστρέφει την Εκδίκηση σε μια Μάνα που έχασε το παιδί της από μία βεντέτα… Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, μέσα στην κρίσιμη περίοδο που διέρχεται σήμερα η χώρα, σε ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη, τι θα γίνει εάν αυτός ο οπλισμένος πληθυσμός βγει πάλι στους δρόμους; Δεν ζήσαμε το πλιάτσικο και τις καταστροφές στα επεισόδια με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου; Δεν κινδύνευσαν οι ζωές μας από τις επιθέσεις στο Α.Τ. και το Δημαρχείο; Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί εδώ και χρόνια στελεχώνονται τα Αστυνομικά Τμήματα στις δικές μας περιοχές με τις δυσμενείς μεταθέσεις άλλων και όχι με αστυνομικούς και αξιωματικούς με εμπειρία χειρισμού, αυτών των ιδιαίτερων προβλημάτων; Γιατί δεν καταργείται το αμετάθετο , ώστε να μπορούν υποχρεωτικά να μετακινούνται αστυνομικοί που υπηρετώντας στο ίδιο Α.Τ. γίνονται «αναγνωρίσιμοι;» Γιατί δεν αλλάζει η νομοθεσία και δεν γίνεται πιο αυστηρή η ποινή για τον έμπορο που συλλαμβάνει με κίνδυνο της ζωής του ο αστυνομικός και σε λίγο τον βρίσκει πάλι μπροστά του; Γιατί δεν ενεργοποιείται η διάταξη Νόμου που προβλέπει Δήλωση Περιουσίας για όσους αμετάκλητα καταδικάζονται για εμπόριο ναρκωτικών; Δεν αποτελεί πρόκληση για το αξιακό σύστημα μιας Κοινωνίας αυτή η προκλητική επίδειξη πλούτου άεργων ανθρώπων, που κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα που διαμένουν σε πολυτελή σπίτια, αφού εξαγόρασαν τις περιοχές μας με χρήματα που είναι προϊόντα εγκλήματος; Το φορολογικό σύστημα που έχει αποδεκατίσει τον Ελληνικό λαό, γιατί τους αφήνει στο απυρόβλητο; Τέλος, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο για την Ασφάλεια και Προστασία των Πολιτών και η Ηγεσία του, κωφεύουν επί χρόνια και αγνοούν Έγγραφα, προσωπικές παραστάσεις, κινητοποιήσεις φορέων, αναφορές συνελεύσεων Δημοτών, αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων και ανακοίνωση εγκλήματος στην Εισαγγελία, που είχε καταθέσει η τελευταία Δημοτική Αρχή Ζεφυρίου, με τεκμηρίωση στοιχείων για όσα συμβαίνουν στην περιοχή; Αναπάντητα παραμένουν μέχρι σήμερα τα ερωτήματα. Πριν δύο χρόνια ο Καλλικράτης κατήργησε το Δήμο Ζεφυρίου και τον έκανε Δημοτική Κοινότητα στο Δήμο Φυλής. Ο νέος, μεγάλος και ισχυρός μας Δήμος στα Λόγια τα Μεγάλα, όχι μόνο δε βρήκε ακόμα το βηματισμό του, αλλά πισωγυρίζει τη ζωή μας. Στα προεκλογικά μπαλκόνια ,είχε δοθεί ένας μήνας προθεσμία για να παταχθεί η εγκληματικότητα. Ευρηματικό το σύνθημα ’’Πόλη για όλους και νόμοι για όλους’’.
Αν περπατήσουμε σήμερα στις γειτονιές των Άνω Λιοσίων στο Κέντρο, στη Λεωφόρο Φυλής, στο Πανόραμα, στο Τσουκλίδι στον Άγιο Γιάννη, στην Αφετηρία των λεωφορείων, θα διαπιστώσουμε ότι οι κάτοικοι πιέζονται και στενάζουν από αντίστοιχες με του Ζεφυρίου, παραβατικές συμπεριφορές και ζητούν τη στήριξη του Δήμου και του Δημοτικού Συμβουλίου. Τις λίγες φορές που ήρθε για συζήτηση το θέμα, μετά από δική μας πρωτοβουλία, υπήρξε δυστοκία από τη διοίκηση και άρνηση κατανόησης για το μέγεθος των προβλημάτων που ταλανίζουν στο σύνολό του το Δήμο. Δρομολογούνται όμως λύσεις για κάμερες σε δημόσιους χώρους και ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες φύλαξης, την ίδια στιγμή που τα αστυνομικά τμήματα στα Λιόσια και το Ζεφύρι χρειάζονται την παρέμβαση του Δήμου προς το υπουργείο και τη υποστήριξή του για να στελεχωθούν με αξιόμαχο δυναμικό και να καλύψουν υλικοτεχνικό υλικό απαραίτητο για τη λειτουργία τους και όχι να συνενωθούν όπως φημολογείται.
Στον απόηχο του κρότου των όπλων που αφήνουν τα πυροτεχνήματα των ‘’επιχειρήσεων’’ κορυφαίο παραμένει το αίτημα για αφοπλισμό, όσων κατέχουν παράνομα όπλα και αυτό βαραίνει αποκλειστικά της διωκτικές, Αστυνομικές Αρχές.
Η Πολιτεία –κομμάτι της οποίας είναι τα Κόμματα και η Αυτοδιοίκηση- οφείλει να κόψει τον ομφάλιο λώρο των πελατειακών-ψηφοθηρικών σχέσεων με τους ΡΟΜΑ, και να μην αναγάγει ως ισότιμους συνομιλητές Αρχηγούς και Φατρίες. Οφείλει να πάρει πολιτικές αποφάσεις και να δηλώσει τέλος ανοχής.
Στις συνθήκες της βαθύτατης κρίσης που διανύει σήμερα η πατρίδα ,παρά τις δυσκολίες υπάρχει ανάγκη επανασχεδιασμού του ολοκληρωμένου προγράμματος δράσης για την Ένταξη ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, που τα τελευταία χρόνια αποσπασματικά υλοποιεί το Υπουργείο Εσωτερικών και συναρμόδιοι φορείς και εν νέου προσδιορισμός στοχοποιημένων κοινωνικών παρεμβάσεων.
Διαφορετικά, αν παραμείνουν οι επιτελικές συσκέψεις, εξακολουθούν να δαπανώνται εκατομμύρια Ευρώ σε αναθέσεις και συνεχίζει ο εφησυχασμός γιατί υλοποιούνται προγράμματα του ΕΣΠΑ από ΜΚΟ και οργανώσεις, σε λίγο καιρό η σκόνη του ‘Ελικόφτερου’ θα μας πνίξει όλους.
Μετά, σε μια επίδειξη δύναμης, ανέβηκαν στις ταράτσες των σπιτιών τους και πυροβολούσαν στον αέρα, με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθεί η περιοχή. Όταν υπάρχει τέτοιας μορφής και έντασης οπλοφορία και οπλοχρησία, η αναποτελεσματικότητα αυτών των «επιχειρήσεων», δεν προκαλεί θυμηδία. Αντίθετα γεννά Οργή, γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλο, αυξάνει την ένταση και την ανησυχία γιατί διαπιστώνεται πάλι η ανυπαρξία σοβαρού επιχειρησιακού σχεδιασμού και μέσα στο γενικότερο κλίμα αποδιοργάνωσης των δομών του Κράτους, αναζητείται η απόδοση Ευθυνών για τα τεράστια ερωτηματικά που προκύπτουν από τους χειρισμούς αυτής της υπόθεσης.
Πάμπολλες είναι οι φορές που το Ζεφύρι ήρθε στη δημοσιότητα με αρνητικό τρόπο, παρ’ ότι ήταν ένας συγκροτημένος Δήμος με οργάνωση και λειτουργία ικανοποιητική σε πολλά επίπεδα. Οι κάτοικοί του πανσπερμία ανθρώπων Εσωτερικής μετανάστευσης, εργατικοί και αυτοδημιούργητοι, συμμετείχαν και στήριξαν την πάνω από τριάντα χρόνια Αυτοδιοικητική πορεία του, παρά τις αντίξοες οικονομικά συνθήκες του. Ανάμεσά τους και ένας σημαντικός σε αναλογία πληθυσμού αριθμός – ROMA - διαρκώς αυξανόμενος, κυρίως λόγω υπεργεννητικότητας. Ο χώρος, οι συγκυρίες στο χρόνο, οι διαφυλετικές διαφορές, οι κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες, έτσι όπως εξελίχθηκαν και λειτούργησαν τα τελευταία 15 χρόνια στην ευρύτερη περιοχή και τη χώρα, ανέδειξαν μέσα στην Κοινωνική Ομάδα των ROMA, Αρχηγούς και Φατρίες με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Με κίνητρο την Οικονομική δύναμη και την Κυριαρχία μεγάλων Οικογενειών ενεπλάκησαν και ενέπλεξαν πολλούς σε παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες. Η βία στην πιο σκληρή μορφή της επιβάλλεται και με την χρήση όπλων. Ο φόβος φέρνει το όπλο στο χέρι και όσων προσπαθούν να κρατηθούν μακριά από τον κύκλο του αίματος, όσων αντιστέκονται και προσπαθούν να προστατεύσουν τις οικογένειες τους. Έτσι, ένας τεράστιος αριθμός όπλων διακινείται και χρησιμοποιείται μέσα στην πόλη. Οι σφαίρες κροταλίζουν και πέφτουν ανεξέλεγκτα σε μπαλκόνια και αυλές, τραυματίζουν παιδιά που αμέριμνά παίζουν σε αλάνες και παιδικές χαρές. Το όπλο γίνεται παιχνίδι θανάτου σε χέρια παιδιών, κρύβεται στις τσάντες νηπίων στον Παιδικό Σταθμό, και επιστρέφει την Εκδίκηση σε μια Μάνα που έχασε το παιδί της από μία βεντέτα… Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, μέσα στην κρίσιμη περίοδο που διέρχεται σήμερα η χώρα, σε ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη, τι θα γίνει εάν αυτός ο οπλισμένος πληθυσμός βγει πάλι στους δρόμους; Δεν ζήσαμε το πλιάτσικο και τις καταστροφές στα επεισόδια με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου; Δεν κινδύνευσαν οι ζωές μας από τις επιθέσεις στο Α.Τ. και το Δημαρχείο; Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί εδώ και χρόνια στελεχώνονται τα Αστυνομικά Τμήματα στις δικές μας περιοχές με τις δυσμενείς μεταθέσεις άλλων και όχι με αστυνομικούς και αξιωματικούς με εμπειρία χειρισμού, αυτών των ιδιαίτερων προβλημάτων; Γιατί δεν καταργείται το αμετάθετο , ώστε να μπορούν υποχρεωτικά να μετακινούνται αστυνομικοί που υπηρετώντας στο ίδιο Α.Τ. γίνονται «αναγνωρίσιμοι;» Γιατί δεν αλλάζει η νομοθεσία και δεν γίνεται πιο αυστηρή η ποινή για τον έμπορο που συλλαμβάνει με κίνδυνο της ζωής του ο αστυνομικός και σε λίγο τον βρίσκει πάλι μπροστά του; Γιατί δεν ενεργοποιείται η διάταξη Νόμου που προβλέπει Δήλωση Περιουσίας για όσους αμετάκλητα καταδικάζονται για εμπόριο ναρκωτικών; Δεν αποτελεί πρόκληση για το αξιακό σύστημα μιας Κοινωνίας αυτή η προκλητική επίδειξη πλούτου άεργων ανθρώπων, που κυκλοφορούν με πανάκριβα αυτοκίνητα που διαμένουν σε πολυτελή σπίτια, αφού εξαγόρασαν τις περιοχές μας με χρήματα που είναι προϊόντα εγκλήματος; Το φορολογικό σύστημα που έχει αποδεκατίσει τον Ελληνικό λαό, γιατί τους αφήνει στο απυρόβλητο; Τέλος, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο για την Ασφάλεια και Προστασία των Πολιτών και η Ηγεσία του, κωφεύουν επί χρόνια και αγνοούν Έγγραφα, προσωπικές παραστάσεις, κινητοποιήσεις φορέων, αναφορές συνελεύσεων Δημοτών, αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων και ανακοίνωση εγκλήματος στην Εισαγγελία, που είχε καταθέσει η τελευταία Δημοτική Αρχή Ζεφυρίου, με τεκμηρίωση στοιχείων για όσα συμβαίνουν στην περιοχή; Αναπάντητα παραμένουν μέχρι σήμερα τα ερωτήματα. Πριν δύο χρόνια ο Καλλικράτης κατήργησε το Δήμο Ζεφυρίου και τον έκανε Δημοτική Κοινότητα στο Δήμο Φυλής. Ο νέος, μεγάλος και ισχυρός μας Δήμος στα Λόγια τα Μεγάλα, όχι μόνο δε βρήκε ακόμα το βηματισμό του, αλλά πισωγυρίζει τη ζωή μας. Στα προεκλογικά μπαλκόνια ,είχε δοθεί ένας μήνας προθεσμία για να παταχθεί η εγκληματικότητα. Ευρηματικό το σύνθημα ’’Πόλη για όλους και νόμοι για όλους’’.
Αν περπατήσουμε σήμερα στις γειτονιές των Άνω Λιοσίων στο Κέντρο, στη Λεωφόρο Φυλής, στο Πανόραμα, στο Τσουκλίδι στον Άγιο Γιάννη, στην Αφετηρία των λεωφορείων, θα διαπιστώσουμε ότι οι κάτοικοι πιέζονται και στενάζουν από αντίστοιχες με του Ζεφυρίου, παραβατικές συμπεριφορές και ζητούν τη στήριξη του Δήμου και του Δημοτικού Συμβουλίου. Τις λίγες φορές που ήρθε για συζήτηση το θέμα, μετά από δική μας πρωτοβουλία, υπήρξε δυστοκία από τη διοίκηση και άρνηση κατανόησης για το μέγεθος των προβλημάτων που ταλανίζουν στο σύνολό του το Δήμο. Δρομολογούνται όμως λύσεις για κάμερες σε δημόσιους χώρους και ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες φύλαξης, την ίδια στιγμή που τα αστυνομικά τμήματα στα Λιόσια και το Ζεφύρι χρειάζονται την παρέμβαση του Δήμου προς το υπουργείο και τη υποστήριξή του για να στελεχωθούν με αξιόμαχο δυναμικό και να καλύψουν υλικοτεχνικό υλικό απαραίτητο για τη λειτουργία τους και όχι να συνενωθούν όπως φημολογείται.
Στον απόηχο του κρότου των όπλων που αφήνουν τα πυροτεχνήματα των ‘’επιχειρήσεων’’ κορυφαίο παραμένει το αίτημα για αφοπλισμό, όσων κατέχουν παράνομα όπλα και αυτό βαραίνει αποκλειστικά της διωκτικές, Αστυνομικές Αρχές.
Η Πολιτεία –κομμάτι της οποίας είναι τα Κόμματα και η Αυτοδιοίκηση- οφείλει να κόψει τον ομφάλιο λώρο των πελατειακών-ψηφοθηρικών σχέσεων με τους ΡΟΜΑ, και να μην αναγάγει ως ισότιμους συνομιλητές Αρχηγούς και Φατρίες. Οφείλει να πάρει πολιτικές αποφάσεις και να δηλώσει τέλος ανοχής.
Στις συνθήκες της βαθύτατης κρίσης που διανύει σήμερα η πατρίδα ,παρά τις δυσκολίες υπάρχει ανάγκη επανασχεδιασμού του ολοκληρωμένου προγράμματος δράσης για την Ένταξη ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, που τα τελευταία χρόνια αποσπασματικά υλοποιεί το Υπουργείο Εσωτερικών και συναρμόδιοι φορείς και εν νέου προσδιορισμός στοχοποιημένων κοινωνικών παρεμβάσεων.
Διαφορετικά, αν παραμείνουν οι επιτελικές συσκέψεις, εξακολουθούν να δαπανώνται εκατομμύρια Ευρώ σε αναθέσεις και συνεχίζει ο εφησυχασμός γιατί υλοποιούνται προγράμματα του ΕΣΠΑ από ΜΚΟ και οργανώσεις, σε λίγο καιρό η σκόνη του ‘Ελικόφτερου’ θα μας πνίξει όλους.
Η Φωτεινή Γιαννοπούλου είναι Δημοτική Σύμβουλος Φυλής και πρώην Δήμαρχος Ζεφυρίου
Όταν Η Φωτεινή Γιαννοπούλου, Δημοτική Σύμβουλος Φυλής και πρώην Δήμαρχος Ζεφυρίου καταγράφει τα προβλήματα και δεν μπόρεσε ποτέ να ταρακουνήσει τα κέντρα αποφάσεων τότε δεν υπάρχει ελπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι απόηχοι στις γειτονιές του αϊ Γιάννη συνεχώς ψιθυρίζουν στους μπαλαμούς για το μεγάλο ψηφοθηρικό αλισβερίσι του νυν δήμαρχου με τους επικεφαλής Γυφτοφυλάρχους της περιοχής.
Ας το είχαν κατά νου οι υπόλοιποι κάτοικοι του δήμου πλην του διαμερίσματος της Χασιάς όταν έδιναν την ψήφο τους. Ας πρόσεχαν…
Ο πρώην Δήμαρχος Νίκος Παπαδήμας είχε πει κάποτε.
"Προτιμώ να γίνω ρεζίλι σε όλο τον κόσμο, παρά να φύγω από τον τόπο που γεννήθηκα..."
Αγαπητέ μου δήμαρχε τελικά θα φύγουμε, εάν όχι εμείς τα παιδιά μας θα το κάνουν σίγουρα.
Με φτώχια και με στέρηση αξιοποιήσαμε αυτή τη γη, αγαπήσαμε και το πονέσαμε αυτό το χώμα. Δυστυχώς πολλές περιοχές του δήμου μας άδειασαν από τους "Μπαλαμούς".
Μας κλέψαν τα όνειρα μας, και το πιο θλιβερό, αλλοίωσαν την ψυχή μας.