Ανταμώνουν και τώρα για μπάσκετ οι παλαίμαχοι μπασκετμπολίστες της ένδοξης εποχής του ΔΑΣ Άνω Λιοσίων…

ΕΠΑΝΩ, θεαματικές φάσεις από το μονό των παλαιμάχων, που αποδεικνύουν ότι το μπάσκετ δεν ξεχνιέται και κάτω, η ομάδα σε μια αναμνηστική φωτογραφία. ΚΑΤΩ δεξιά ο παίκτης για τον οποίο οι παλαίμαχοι του μπάσκετ θα βρουν το μπελά τους, αφού, έχοντας υπάρξει το καλύτερο αμυντικό χαφ στην ποδοσφαιρική ιστορία της πόλης, τον διεκδικούν με αξιώσεις και οι παλαίμαχοι του Ακράτητου...

Κάποιοι από αυτούς, επιτέλεσαν, πριν από δέκα πέντε χρόνια, ένα μικρό θαύμα. Μέσα από τη μεγαλειώδη πορεία του ΔΑΣ Άνω Λιοσίων, έκαναν το μπάσκετ δημοφιλέστερο άθλημα στα Άνω Λιόσια κι ανέβασαν την ομάδα έξι κατηγορίες, μέσα σε ισάριθμα χρόνια, φτάνοντάς τη στη Β’ Εθνική. Χωρίς οικονομικές απολαβές ή άλλα κίνητρα, οι αθλητές αυτοί υπήρξαν ό,τι πιο εκλεκτό έχει δημιουργήσει, αυτά τα χρόνια, η πόλη. Γύρω τους, τουλάχιστον, πενήντα ακόμα παιδιά που δεν μπόρεσαν να περάσουν στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά αγάπησαν το μπάσκετ παίζοντας στις ομάδες των τμημάτων υποδομής ή απλά για το κέφι τους. Όλος αυτός ο κόσμος, που βρήκε μέσα από την πορτοκαλί μπάλα διέδοδο για άθληση και ψυχαγωγία κατάφερε να γράψει χρυσές σελίδες στην αθλητική ιστορία της πόλης. Σήμερα που πολλά πράγματα έχουν αλλάξει οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέχασαν το μπάσκετ. Μπορεί να μην τους χαρίζει, πλέον, τις θριαμβευτικές στιγμές του παρελθόντος, αλλά δεν έπαψαν να ασχολούνται μαζί του. Όχι βέβαια μέσα από την τηλεόραση, αλλά στο παρκέ του Κλειστού της Ζωφριάς, όπου διεξάγονται, κάθε Τρίτη και Πέμπτη, ομηρικές μάχες, αφού αυτά τα παλιόπαιδα κατάφεραν να μάθουν τα πάντα, εκτός από το να χάνουν. Και εξακολουθούν να τα δίνουν όλα , παρόλο που το πέρασμα του χρόνου τους πρόσθεσε κιλά και προβλήματα. Χωρίς να επιδιώκουν κάτι περισσότερο από αυτό που επεδίωκαν τότε. Άθληση και καλή παρέα…