ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ: Επίλυση του προβλήματος η μια ακόμη …αρπαχτή ;

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΛΤΣΙΟΣ

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΛΤΣΙΟΥ

Την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση δημοπράτησης για την κατασκευή των τεσσάρων εργοστασίων επεξεργασίας στερεών αποβλήτων στην περιοχή Αττικής με την κατάθεση προσφορών από τους ενδιαφερόμενους για την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας 700.000 τόνων ετησίως σε χώρο της Δημοτικής Κοινότητας Φυλής. Οι εταιρίες: 

-Ένωση Εταιρειών ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΕ-ΗΛΕΚΤΩΡ ΑΕ

-Ένωση Προσώπων ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ – ΔΕΗ ΑΕ

-Ένωση Εταιρειών J&P ΑΒΑΞ ΑΕ- ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΑΕ

-Ένωση Εταιρειών ARCHIRODON GROUP NV-INTRAKAT AE – ENVITEC AE    

-Ένωση Προσώπων ΕΡΕΤΒΟ ΑΕ - ΔΟΜΟΣΠΟΡΤ ΑΕ - ΕΓΝΩΝ ΑΤΕ

-Ένωση Προσώπων ΜΕΤΚΑ ΑΕ - Χρ. Δ. Κωνσταντινίδης ΑΕ

-Εταιρεία ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ ήταν παρούσες. 

Η διαχείριση των Απορριμμάτων είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και ειδικότερα η περιοχή Αττικής, όπου κατοικεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος . Ακόμη και αυτοί που δεν κατοικούν, συνεισφέρουν με τον τρόπο τους στην αύξηση του όγκου των απορριμμάτων, είτε σαν περαστικοί είτε με την διεκπεραίωση κάποιας δραστηριότητας στην Αττική ,λόγω της υδροκεφαλικής οργάνωσης της χώρας μας. Στην περίπτωση αυτή βέβαια δεν υπάγονται και οι Δήμοι της περιφέρειας που, κάτω από αδιευκρίνιστες διαδικασίες, κουβαλούσαν τα απορρίμματα στις χωματερές Άνω Λιοσίων και Φυλής. Ίσως ο Ενιαίος Σύνδεσμος αλλά και οι εμπλεκόμενοι Δήμαρχοι, θα μπορούσαν να μας λύσουν αυτές τις απορίες. 

Μέχρι σήμερα το « Σύγχρονο Ελληνικό Κράτος», απεδείχθη ανάξιο να επιλύσει το τόσο σοβαρό αυτό πρόβλημα . Ο κάθε ένας το παρέπεμπε για τον επόμενο και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε και ως μηχανισμός επιρροής εκλογικών αποτελεσμάτων. Οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα διαπλέκονται κάτω από τους τόνους των απορριμμάτων εδώ και πολλά χρόνια. Σαν χώρος εναπόθεσης των απορριμμάτων ,εδώ και μισό αιώνα, χρησιμοποιείται ο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων και μετέπειτα ο ΧΥΤΑ Φυλής. 

Η εύκολη λύση και… οι πρόθυμοι Δήμαρχοι

Το 2003 το Ελληνικό κράτος σχεδίασε τον περίφημο «Περιφερειακό Σχεδιασμό για την διαχείριση των Απορριμμάτων της Αττικής» και σίγουρα με τα δεδομένα της τότε εποχής. Την εποχή εκείνη η Ελλάδα βρισκόταν σε οικονομικό οργασμό. Ειδικότερα δε η περιοχή Αττικής με την ανοικοδόμηση και τα Ολυμπιακά έργα τροφοδοτούσε με χιλιάδες τόνους στερεών αποβλήτων τις χωματερές Άνω Λιοσίων και Φυλής. Αν συνεπώς την εποχή εκείνη γινόταν η δημοπράτηση που γίνεται σήμερα και εφόσον οι κάτοικοι της περιοχής δεχόταν να γίνει η περιοχή τους ο μοναδικός σκουπιδότοπος της Αττικής ,ίσως να χρειαζόταν τα εργοστάσια αυτής της δυναμικότητας. Αδυνατώ να πιστέψω ότι την εποχή που ψηφιζόταν ο Περιφερειακός Σχεδιασμός, οι αρμόδιοι είχαν υπολογίσει την οικονομική κρίση που έπληξε την χώρα μας .Σε μια τέτοια περίπτωση πολλοί από τους διάσημους οικονομολόγους που ασχολήθηκαν με το ελληνικό πρόβλημα θα πρέπει να σκίσουν τα πτυχία τους. Όχι βέβαια ότι κάποιοι δεν έπρεπε να τα έχουν ήδη σκίσει η τουλάχιστο να είχαν εξαφανιστεί. Σίγουρα όμως έπρεπε να είχαν υπόψιν την κοινοτική οδηγία που προβλέπει την ανακύκλωση, την διαλογή στην πηγή και ένα ελάχιστο ποσοστό της τάξεως του 20% και λιγότερο θα πήγαινε για επεξεργασία. Για τον σκοπό αυτό ξοδεύτηκαν, η μάλλον φαγώθηκαν, σημαντικές κοινοτικές επιδοτήσεις. Προς τι λοιπόν η πρόβλεψη για την κατασκευή δύο και τόσο μεγάλων εργοστασίων στην περιοχή της Φυλής; Σαν πολίτης μου είναι αδιάφορο αν η διαχείριση γίνει από τους Δήμους η αν γίνει με την σύμπραξη με ιδιωτικούς φορείς(ΣΔΙΤ). Με ενδιαφέρει να είναι ο τόπος μου καθαρός, να εξασφαλισθεί η προστασία του περιβάλλοντος και να πληρώνω όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα. Φαντάζομαι ότι την ίδια άποψη έχουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Αυτό μπορεί κάποιος να μας το εγγυηθεί; Η Κυβέρνηση σίγουρα θέλει και πολύ σωστά να ξεμπλέξει από αυτό το χρόνιο πρόβλημα. Πρέπει όμως να κάνει και σωστό σχεδιασμό. Από την άλλη μεριά ο μικρός Πρωθυπουργός της Περιφέρειας, κ. Σγουρός ,δεν θέλει να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας. Θέλει όμως να διασώσει την καριέρα του γιατί, η μέχρι σήμερα παρουσία του στην Περιφέρεια , περιορίζεται μόνο… σε ότι έχει σχέση με την διαχείριση των απορριμμάτων. Η ολοκλήρωση της διαχείρισης των απορριμμάτων σίγουρα του δίνει πόντους. Οι μεγάλοι οικονομικοί και τεχνικοί όμιλοι και κοινοπραξίες ,οι επενδυτές ,κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς . Κατά την άποψή μου και αυτό είναι θεμιτό αφού το έπαθλο υπολογίζεται σε 2-2,5 δίς ευρώ και μάλιστα σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο. Μήπως συνεπώς με όλα αυτά μεθοδεύεται μια μεγάλη αρπαχτή; Σήμερα στην Ευρώπη, που όλοι επικαλούνται, υπάρχουν πολλές τέτοιες μονάδες σε μεγάλες πόλεις που έχουν ενσωματώσει μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης. Καίνε όμως μόνο τα υπολείμματα της ανακύκλωσης. Στην Σουηδία πχ η ανακύκλωση φθάνει σχεδόν στο 96%. Τα υπολείμματα συνεπώς πηγαίνουν για επεξεργασία και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Θα μπορούσε συνεπώς χωροταξικά, να σχεδιασθούν και να κατασκευασθούν στις βιομηχανικές ζώνες ομαδοποιημένων Δήμων τέτοια μικρά εργοστάσια , ώστε και οι Δήμοι αυτοί να επωφελούνται από την διαχείριση και αξιοποίηση των δικών τους απορριμμάτων, την στιγμή που όλοι διαλαλούν ότι, « τα απορρίμματα είναι χρυσός». Να μη κατασκευασθούν εργοστάσια τέρατα, που ενδεχομένως να μη χρειάζονται, σε μια μόνο και ήδη υποβαθμισμένη περιοχή ,επειδή εκεί έτυχε να γίνει κάποτε μια χωματερή ,επιβάλλοντας έτσι την εύκολη λύση. Σε ότι αφορά τις τεχνικές λύσεις: Όλοι, μα όλοι, επικαλούνται λύσεις που εφαρμόζονται σε Ευρωπαϊκές χώρες, όπου η περιβαλλοντική ευαισθησία είναι αυξημένη. Γιατί λοιπόν δεν επιλέγουμε την πλέον ενδεδειγμένη και αφήνουμε τους επενδυτές να προτείνουν τις δικές τους λύσεις; Όλοι πρέπει να πειραματισθούν στου κασίδη το κεφάλι; Επιτέλους ας δείξουμε μία φορά την απαιτούμενη σοβαρότητα μακριά από μικροπολιτικές και μικροσυμφέροντα. Μακριά από αυτά που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Ας καθίσουν όλοι κάτω ,Κυβέρνηση ,Αυτοδιοίκηση και ειδικοί, να βρουν την πλέον συμφέρουσα και λιγότερο επιβλαβή λύση, για τον τόπο, για το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες. Θα είμαστε όλοι, για την αναβλητικότητά μας ,την έλλειψη στρατηγικής και την ανικανότητά μας να μοιράσουμε δυο γαϊδουριών άχυρα, υπόλογοι στις επόμενες γενιές.