Εκπλήρωσε στην Πάρνηθα ένα χρέος ζωής, ο Σπύρος Σερέπας…

O Σπύρος Σερέπας, που δεν έβγαλε τα μαύρα γυαλιά σε όλη τη διάρκεια της τελετής, 

λόγω της συγκίνησης που τον διακατείχε,  βοήθησε στα αποκαλυπτήρια του μνημείου των εκτελεσθέντων κι εν συνεχεία πήρε μαζί του, τιμής ένεκεν, τη σημαία...

Ο Σπύρος Σερέπας δεν είχε την τύχη να γνωρίσει τον αδελφό του πατέρα του. Βέβαια αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί σε πολλούς ανθρώπους. Μόνο που στο Σπύρο Σερέπα συνέβη να μάθει από τις διηγήσεις του πατέρα του, τις τραγικές συνθήκες, υπό τις οποίες έχασε τη ζωή του ο θείος του. Εκτελέσθηκε, εν ψυχρώ, από τις κατοχικές δυνάμεις στην Πάρνηθα, όπου βρισκόταν δουλεύοντας σκληρά για να φτιάξει κάρβουνο από τα δέντρα του βουνού.

Οι διηγήσεις σημάδεψαν τα παιδικά του χρόνια, καθώς ο πατέρας του που βρισκόταν εκεί, σώθηκε από τους Γερμανούς επειδή ήταν παιδί. Άλλωστε κι ο θείος του στο άνθος της ηλικίας του χάθηκε. Ο νεαρός Χασιώτης είχε δεν είχε κλείσει τα δεκαεννιά του χρόνια, όταν δέχθηκε, αναίτια, στο κορμί του, τα θανατηφόρα βόλια των σημερινών αφεντικών της Ευρώπης…

Ο Σπύρος Σερέπας έβαλε σκοπό της ζωής του να στήσει ένα μνημείο στην τοποθεσία της εκτέλεσης. Αλλά σε αυτό τον τόπο το καθετί είναι δύσκολο. Χρειάστηκε να ανεβοκατέβει, πολλά χρόνια, τις σκάλες του Δημαρχείου, μέχρι να βρει άκρη. Και δεν βρήκε. 

Μέχρι τη στιγμή που αντάμωσε τους ανθρώπους της Λαογραφικής (ΙΛΕΑ) και του Ορειβατικού. Κουβέντιασε το θέμα με το Γιώργο Φυτά, το Βασίλη Νίκα και το Δημήτρη Γιώτα και το νερό μπήκε στο αυλάκι. Στις 27 Ιουλίου, ανήμερα της εκτέλεσης, πραγματοποιήθηκαν στη θέση Μεσσιανό Νερό της Πάρνηθας, τα αποκαλυπτήρια του μνημείου.

Κανείς δεν κατάλαβε πως η ΙΛΕΑ αποφάσισε, να φτιάξει, μετά από εξηνταεννέα χρόνια, το μνημείο των εκτελεσθέντων. Άλλωστε, στη σύντομη ομιλία του ο Γιώργος Φυτάς παραδέχθηκε πως πρόσφατα έμαθε κι ο ίδιος αυτή την τραγική πτυχή της ιστορίας των Αχαρνών. Κι απέφυγε κάθε αναφορά στο παρασκήνιο της πρωτοβουλίας. Εκτός από τη φράση ότι η σημαία που κάλυπτε το μνημείο, πριν από τα αποκαλυπτήρια, ανήκει διακαιωματικά στο Σπύρο Σερέπα…

Εκείνος, χωρίς να μιλήσει τη δίπλωσε με ευλάβεια και την πήρε μαζί του για μια ζωή. 

Για να του θυμίζει ότι εκπλήρωσε το χρέος μιας ζωής…