 |
| Η φωτό της Χριστίνας Σκανδαλάρη ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Όμως πολλά αξίζουν και τα σχόλια…ΚΛΙΚ ΕΔΩ |
Την ανάγκη νέων αντιπλημμυρικών έργων που θα αποχετεύσουν την ανατολική περιοχή των Άνω Λιοσίων και κυρίως την οδό Πηνείου, ανέδειξε η νεροποντή της Δευτέρας, 11 Νοεμβρίου. Το πρόβλημα οφείλεται στη συνηθισμένη πρακτική του μπαζώματος των ρεμάτων, καθώς το ρέμα της Κατερίνιζας, ευτυχώς, δεν μετατράπηκε, σε οικόπεδα, αλλά σε δρόμο και συγκεκριμένα στην οδό Πηνειού. Μόνο, που, παρά τις επισημάνσεις πολλών στο Δημοτικό Συμβούλιο εκείνης της εποχής, δεν τοποθετήθηκε υπόγειος αγωγός και φρεάτια υδροσυλλογής, με αποτέλεσμα ο δρόμος να μετατρέπεται, όταν βρέχει, σε ποτάμι, …παρόμοιο με αυτό της Θεσσαλίας. Το πρόβλημα επιδεινώνεται καθώς η ποσότητα του νερού που αποχετεύεται από την Πηνειού αυξάνεται, χρόνο με το χρόνο, λόγω της δόμησης, που περιορίζει την απορροφητικότητα του εδάφους.
Η κατάσταση γίνεται πραγματικά επικίνδυνη στη συμβολή της οδού Πηνειού με την Αιγαίου Πελάγους, όπου οι καταιγίδες δημιουργούν, στην κυριολεξία, τεχνητή λίμνη.
Το συμπέρασμα είναι ότι η φύση παίρνει την εκδίκησή της, έστω και μετά από τριάντα χρόνια. Μόνο που, ως συνήθως, την πληρώνουν οι αθώοι κι όχι εκείνοι που πήραν τις αποφάσεις, παρόλο που διαθέτουν πολλά ελαφρυντικά. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν αντιπλημμυρικές μελέτες κι επιπλέον η Πηνειού αποτέλεσε το μοναδικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο σε μια εκτός σχεδίου περιοχή γεμάτη με χωματόδρομους.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί ότι το έργο είχε κατασκευασθεί με αυτεπιστασία, από το Δήμο, με αποτέλεσμα να βρουν δουλειά πολλοί δημότες, σε μια δύσκολη εποχή, καταλαβαίνει κανείς γιατί η φτώχεια είναι για το περιβάλλον πιο επικίνδυνη κι από την απληστία…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου