ΣΧΙΖΑΣ: Χρέος μας να αντισταθούμε στην οικονομική ισοπέδωση

«Οι σύγχρονοι εισβολείς δεν κρατούν όπλα και κανόνια. Διαθέτουν πολιτική και οικονομική ισχύ και ισοπεδώνουν οικονομικά έθνη και λαούς. Το καθήκον μας είναι να ενωθούμε πάλι σαν μια γροθιά για να αντισταθούμε στην πιο στυγνή μορφή της σύγχρονη βίας που είναι η εξαθλίωση και η πείνα», τόνισε μιλώντας για την επέτειο του ΟΧΙ στο Ζεφύρι, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Θανάσης Σχίζας. 

Δείτε στο βίντεο την ομιλία του:

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Θανάση Σχίζα έχει ως εξής: 

Είναι πάντα δύσκολο να δώσει κανείς με λόγια εκείνο που νιώθει στην καρδιά του κι είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο  όταν αυτό που νιώθει είναι τόσο μεγάλο και τόσο δυνατό, που τα λόγια δεν το χωρούν.

Κι εμείς προσπαθούμε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, με τα φτωχά και χιλιοειπωμένα λόγια μας να μιλήσουμε για τη σημασία της σημαντικότερης μέρας της νεότερης ιστορίας μας. Τι να πούμε λοιπόν. Να μιλήσουμε για την ιστορία της 28ης Οκτωβρίου. Να αραδιάσουμε ονόματα, χρονολογίες, Να αναφέρουμε βουνά και πολιτείες ή να ζητήσουμε τη βοήθεια των αριθμών. Τόσοι εμείς, τόσοι οι εχθροί, τόσα τα δικά μας τουφέκια, τόσα τα δικά τους, τα τανκς, τα κανόνια, τα βομβαρδιστικά. Μα το 40 δεν είναι μονάχα αριθμοί. Δεν ήταν οι αριθμοί που ξεσήκωσαν το λαό μας, που σύντριψαν τη φωτιά και το ατσάλι, Κάτι άλλο πρέπει να ήταν. ΄Ήταν αυτό που λέμε ψυχή.

Εκείνες τις μέρες του 40, ολόκληρη η Ευρώπη κείτονταν στον τάφο. Έθνη πανένδοξα με πλούτη κι εκατομμύρια μαχητές συντρίφτηκαν μέσα σε λίγες μέρες.

Μέσα σε 2 βδομάδες κουφάρι άψυχο η Πολωνία κι ευθύς το Βέλγιο και η Ολλανδία. Οι Γάλλοι οι περήφανοι νικητές του Πρώτου παγκόσμιου πολέμου, διαλυμένοι κι εξευτελισμένοι σέρνονταν γλείφοντας τη μπότα του κατακτητή. Αυτή ήταν η μεγάλη Ευρώπη, η ένδοξη, η ως χθες αήττητη και ξιπασμένη.

 Τα πανίσχυρα σιδερόφρακτα κτήνη που είχαν κάνει σημαία τους την βαρβαρότητα, κουρέλιασαν τα ιδανικά και τις αξίες του δυτικοευρωπαικού πολιτισμού.

Εκείνες τις ίδιες ώρες του 40 , απόμεινε μια άκρη γης που δεν είχε ακόμη προσκυνήσει. Μια άκρη ασήμαντης και φτωχικής γης δεν είχε σκύψει ακόμη το κεφάλι.

Κι όταν ξημέρωσε η 28η Οκτωβρίου 1940 και ο ελληνικός λαός ξυπνούσε από τα ουρλιαχτά των σειρήνων, απορημένος προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται, Πόλεμος. Σ΄ εμάς... γιατί είπαμε ΟΧΙ....

Αυτοί οι παντοδύναμοι οι χορτασμένοι, ζήλεψαν το δικό μας καρβέλι,. Αυτοί που σώριασαν βουνά τους νεκρούς κι έκαψαν και γκρέμισαν και βασάνισαν ζήλεψαν τα δικά μας καλύβια,. Μύρισαν και το δικό μας αίμα. Έτσι χωρίς καμία αφορμή,.

Ε, λοιπόν ΟΧΙ..

Αυτό το ΟΧΙ το είχαν ξεχάσει. Αυτό το ΟΧΙ που με μιας άστραψε κεραυνός από 8 εκατομμύρια ελληνικές καρδιές. Ξέχασαν αυτό ακριβώς που μας κράτησε μέσα στους αιώνες ζωντανούς και ελεύθερους.

Ξέραμε ότι τον φασισμό τον στηρίζουν 8 εκατομμύρια λόγχες. Εμείς είμαστε μόνο 8 εκατομμύρια ψυχές όλες κι όλες. Όμως ψυχές ελληνικές.

Πανηγυρίζει η πατρίδα σήμερα το εθνικό της πανηγύρι. Το πλήρωσε ακριβά. Κι αυτά όμως που πληρώσαμε κι άλλα τόσα ακόμη να πληρώναμε αφού γι αντάλλαγμα έχουμε τη λευτεριά μας.

Δικό μας χρέος τώρα είναι να σκύψουμε για λίγο στη θυσία τους και να κρατήσουμε ό,τι είναι χρήσιμο για το δικό μας καθημερινό αγώνα. Οι σύγχρονοι εισβολείς δεν κρατούν όπλα και κανόνια. Διαθέτουν πολιτική και οικονομική ισχύ και ισοπεδώνουν οικονομικά έθνη και λαούς. Το καθήκον μας είναι να ενωθούμε πάλι σαν μια γροθιά για να αντισταθούμε στην πιο στυγνή μορφή της σύγχρονη βίας που είναι η εξαθλίωση και η πείνα. Να βροντοφωνάξουμε όχι στην βαρβαρότητα.  Όχι στην αδικία. Όχι στην τυραννία . Όχι στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι αν η μοίρα κάποτε στήσει μπροστά μας ξανά ένα Σαράντα, ξανά μ' ένα ΟΧΙ θ' απαντήσουμε.