 |
| Οι δικηγόροι της Μονής Κλειστών Ανδρέας Τσώκος (αριστερά) και Γιώργος Βλατάκης. Ο πρώτος με συνέντευξή του στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ έθεσε και πάλι, για λογαριασμό της Μονής, υπό αμφισβήτηση το έθιμο... |
Ένα νέο εκκλησιαστικό σενάριο παρεμπόδισης του εθίμου εξυφαίνεται,
πιθανότατα, στη Μονή Κλειστών με πρωταγωνίστρια την Ηγουμένη και δεξιό ψάλτη τον
πρώην Δήμαρχο Δημήτρη Μπουραΐμη. Κόντρα στη θέληση του Κλήρου και του Λαού η
Ηγουμένη και ο πρώην Δήμαρχος φαίνεται ότι προετοιμάζουν νέες εκπλήξεις.
Αυτό προκύπτει, εμμέσως πλην σαφώς, από τη συνέντευξη του
δικηγόρου της Μονής Ανδρέα Τσώκου στη
ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ με την οποία, όπως όλα δείχνουν, θέτει το ιδεολογικό πλαίσιο της
κυοφορούμενης άρνησης με τη φράση
«υπάρχει διαφορά στο εκκλησιαστικό και λαϊκό έθιμο και ο αγνός λαός της
περιοχής του δήμου Φυλής, που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες, πρέπει να ενημερωθεί από
τον Μητροπολίτη, ο οποίος διαθέτει ιδιαίτερη μόρφωση, έστω και τώρα,
προκειμένου στο μέλλον να αποφευχθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές». Προσθέτει
ακόμα «τι νόημα έχουν οι λιτανεύσεις αφού ο καθένας μπορεί να προσκυνήσει την
Εικόνα στο Μοναστήρι» και καταλήγει με την παραίνεση προς τον κόσμο «να
αφήσουμε τις γερόντισσες στην ησυχία τους, για να έχουν μεγαλύτερη καρποφορία
και ευλογία οι προσευχές που κάνουν για μας».
Δουλειά κάθε δικηγόρου είναι να εκφράζει τη βούληση ή τα
συμφέροντα του πελάτη του κι ως εκ τούτου η παρέμβαση του κ. Τσώκου είναι
σεβαστή. Είναι επίσης αληθές ότι ο Ανδρέας Τσώκος και ο συνάδελφός του Γιώργος
Βλατάκης επέδειξαν μεγάλη επαγγελματική επάρκεια κι επινοητικότητα, προσπαθώντας
να ματαιώσουν το έθιμο. Παρόλο που είχαν απέναντί τους την Απόφαση της Ιεράς
Συνόδου και τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κλήρου και του Λαού
κατόρθωσαν, να παρεμβάλουν πολλά
προσκόμματα, κινούμενοι στο πλαίσιο των κατευθύνσεων που τους είχε δώσει η
εντολέας τους, δηλαδή η Ηγουμένη της Μονής.
Αλλά η επαγγελματική
ικανότητα των δύο δικηγόρων της Μονής δεν τους παρέχει το δικαίωμα να
προβάλουν έωλα επιχειρήματα που θυμίζουν γρίφους. Ποια ακριβώς είναι η
ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο εκκλησιαστικό και στο λαϊκό έθιμο που πρέπει να
εξηγήσει στον κόσμο ο Μητροπολίτης; Γιατί η Μονή θέτει υπό αμφισβήτηση την
Απόφαση της Ιεράς Συνόδου και τη βούληση του Μητροπολίτη να την εφαρμόσει; Δεν γνωρίζει ότι ο τελευταίος ξεκαθάρισε, δημοσίως, πως, από τούδε και στο εξής, «η Κυρά θα κατεβαίνει στα
Άνω Λιόσια και στη Φυλή» ΚΛΙΚ ΕΔΩ;
Γιατί επιμένουν, επαναλαμβάνοντας μάλιστα το σαθρό επιχείρημα του Μπουραΐμη ότι
«ο καθένας μπορεί να προσκυνήσει την Εικόνα στη Μονή». Βεβαίως και μπορεί να
προσκυνήσει ο καθένας στη Μονή, αυτό δα έλειπε. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για
προσκύνημα, αλλά για ένα έθιμο βαθειά ριζωμένο στη συνείδηση του Κλήρου και του
Λαού. Για μια ευλαβή παράδοση όπως πολύ
σωστά το αποκαλεί η Απόφαση της Ιεράς Συνόδου. Το προσκύνημα είναι εντελώς
διαφορετικό από το έθιμο, το οποίο αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη πρακτική που
ασκείται με την πεποίθηση ότι αποτελεί κανόνα δικαίου, δηλαδή νόμο.
Για την παρελκυστική τακτική που ακολούθησε η Μονή,
προσπαθώντας να ματαιώσει την Απόφαση της Ιεράς Συνόδου έχουμε γράψει πολλές
φορές. Επιγραμματικά θα επαναλάβουμε ότι σιώπησε μετά την Απόφαση της Ιεράς
Συνόδου αλλά κι όταν ο Μητροπολίτης της γνωστοποίησε το πρόγραμμα λιτανεύσεων,
με σκοπό να δημιουργήσει, την τελευταία στιγμή, τετελεσμένα γεγονότα πρώτα με
την συντήρηση της εικόνας κι εν συνεχεία με την ασφάλειά της. Το τελευταίο
οχυρό της προσχηματικής επιχειρηματολογίας των δύο δικηγόρων ήταν ότι η προθήκη
ασφαλούς μεταφοράς της Εικόνας έπρεπε να πιστοποιηθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Καθαρό πρόσχημα. Η αρχαιολογική υπηρεσία έδωσε τις προδιαγραφές με βάση τις
οποίες έπρεπε να συνταχθεί η ειδική μελέτη για την κατασκευή της προθήκης.
Ουδέποτε ανέφερε ότι η ίδια θα προχωρούσε στη σύνταξη της ειδικής μελέτης ή
στην πιστοποίηση της προθήκης. Γι’ αυτό
κι ο Μητροπολίτης απευθύνθηκε στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Φυλής η οποία
συνέταξε τη μελέτη κι εν συνεχεία βεβαίωσε ότι η προθήκη κατασκευάστηκε με βάση
τις προδιαγραφές της μελέτης και κατ’ επέκταση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Όσο για τα γεγονότα του Σαββάτου 16 Απριλίου 2016 θα πρέπει,
επιτέλους, να ειπωθεί η αλήθεια. Αυτά που η Μονή χαρακτηρίζει επεισόδια, προκλήθηκαν
με αποκλειστική ευθύνη της Ηγουμένης. Έστησε τον κόσμο επί μιάμιση ώρα στην
Πύλη της Μονής, μέσα στον ήλιο. Εν συνεχεία κι ενώ οι δικηγόροι συζητούσαν με
τον Μητροπολίτη, το Δήμαρχο και την
αντιπροσωπεία των Δημοτικών Συμβούλων προσπάθησε, με τη βοήθεια των υπολοίπων
μοναχών να κλειδώσει την ενδιάμεση πύλη, κάτι που προκάλεσε τον κόσμο ο οποίος
ξεχύθηκε στο προαύλιο της Μονής. Σημειωτέον ότι ο κόσμος βρισκόταν στη Μονή
γιατί ο Μητροπολίτης είχε εκδώσει πρόγραμμα λιτάνευσης από την 1η
Μαρτίου 2016, το οποίο αγνόησε επιδεικτικά η Ηγουμένη. Γιατί δεν τα ανέφερε όλα
αυτά στη συνέντευξή του ο κ. Τσώκος;
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά από τις κάμερες που τραβούσαν πλάνα
χωρίς να υπάρχει ενημερωτική ένδειξη. Εν συνεχεία η Αγία Ηγουμένη έδωσε το
οπτικό υλικό στη ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ για να
δημιουργήσει στην κοινή γνώμη την εντύπωση ότι κινδυνεύει η ζωή και η σωματική
ακεραιότητα των μοναχών, κάτι που από τις ίδιες τις κάμερες διαψεύδεται. Κι εδώ,
παρεμπιπτόντως, χρειαζόμαστε τη γνωμοδότηση του εμπειρότατου νομικού κου
Τσώκου: Είναι νόμιμη η δημοσιοποίηση οπτικού υλικού που προέρχεται από κάμερες
ασφαλείας σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα;
Από τη συνέντευξη προκύπτει, επίσης, ότι πέρα από την
επαγγελματική του ικανότητα ο κ. Τσώκος είναι ένας άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ:
-Το πρώτο αστείο της συνέντευξης ήταν ότι η Ηγουμένη, παρά
τις υποδείξεις των δικηγόρων της να προσβάλει την Απόφαση της Ιεράς Συνόδου στο
Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν το έπραξε. Θα είχε ενδιαφέρον νε μάθουμε ποια
επιχειρήματα θα προέβαλαν απέναντι σε μια Απόφαση πραγματικά σοφή στο μέτρο που
η σοφία δεν είναι τίποτε άλλο από προσήλωση στην κοινή λογική.
-Το δεύτερο από τα αστεία του κ. Τσώκου ήταν ότι η Ηγουμένη
δεν είχε αντίρρηση να παραδώσει την Εικόνα. Τότε γιατί δεν την παρέδιδε επί έξι
χρόνια στη Φυλή και δέκα χρόνια στα Άνω Λιόσια;
-Το τρίτο αστείο ήταν ότι η Ηγουμένη ήθελε να παραδώσει την
Εικόνα, αλλά …δίστασε εξαιτίας ενός «αυστηρού» εγγράφου της Αρχαιολογικής
Υπηρεσίας την έκδοση του οποίου, ωστόσο, είχε προκαλέσει η ίδια…
-Το τέταρτο αστείο του συμπαθέστατου κ. Τσώκου ήταν η φράση
«πράγματι τελέστηκε (το Σάββατο 16 Μαΐου πριν από τη λιτάνευση στα Άνω Λιόσια)
σωρεία αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες οι μοναχές, λόγω της αγάπης που έχουν
για το λαό του Θεού, το μόνο που έπραξαν ήταν να προσεύχονται να τους
συγχωρέσει». Μαζί με τη συγχώρεση ωστόσο η Ηγουμένη έδωσε εντολή να
κατατεθεί το πρωί της Δευτέρας 18 Απριλίου στον Εισαγγελέα μια μηνυτήρια
αναφορά που συνοδευόταν κι από ένα cd με πλάνα από τις κάμερες της Μονής…
Μαζί με τα αστεία ο κ. Τσώκος δε διστάζει, παρόλο που
αυτοαναγορεύεται σε διαπρύσιο κήρυκα του σεβασμού προς τον Κλήρο, να ρίξει
μερικές «μπηχτές» κατά του Μητροπολίτη αλλά και των τριών «γνωστών ιερέων». Για
τον πρώτο αφήνει να εννοηθεί ότι δεν έπρεπε να διαβιβάσει -ερήμην της
Ηγουμένης- το αίτημα του Δήμου και των δημοτών της Φυλής προς την Ιερά Σύνοδο,
για την έγκριση τέλεσης του εθίμου. Από πού προκύπτει ότι έπρεπε να την συμβουλευτεί;
Ο Μητροπολίτης είχε ηθικό καθήκον να διαβιβάσει στην Ιερά
Σύνοδο ένα αίτημα του Δήμου που υποστηριζόταν από χιλιάδες υπογραφές ενοριτών
αλλά και μαζικών φορέων της ευρύτερης περιοχής. Δηλαδή θα έπρεπε να αγνοήσει
ένα πάνδημο αίτημα για να στηρίξει την πρακτική της Μονής με την οποία
διαφωνούσε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Μητρόπολη; Άλλωστε την
ενέργειά του νομιμοποίησε, εκ των υστέρων, με την ιστορική Απόφασή της, η Ιερά Σύνοδος.
Επίσης είναι εντελώς αστήρικτος ο ισχυρισμός του κ. Τσώκου
ότι η Ιερά Σύνοδος «απλώς επιτρέπει την έξοδο της εικόνας», αφήνοντας να
εννοηθεί ότι δεν την επιβάλει. Η Απόφαση της Ιεράς Συνόδου, απαντώντας στο
σχετικό αίτημα, αναφέρει ότι «εγκρίνει την συνέχεια της ευλαβούς παραδόσεως προς ψυχικήν
ωφέλειαν και πνευματικήν οικοδομήν των πιστών αλλά και κατάπαυσιν πάσης διχογνωμίας και παραπικρασμού». Τι δεν
καταλαβαίνουν ο κ. Τσώκος και η Αγία Ηγουμένη;
Όμως στην προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τα ανεξήγητα ξεχνάμε
ότι η συγκεκριμένη υπόθεση συνιστά πανελλαδική πρωτοτυπία. Την ώρα που
λιτανεύονται σε όλη τη Χώρα ανεκτίμητης αξίας εικόνες από Μονές του Αγίου όρους
η Μονή Κλειστών ακολουθούσε τη δική της λογική του παραλόγου. Δηλαδή τι ζητούσε ο κόσμος από τη Μονή, σε
μια περίοδο δυσπραγίας και απογοήτευσης; Απλά να συμβάλει στη διατήρηση ενός
εθίμου που η Ιερά Σύνοδος χαρακτήρισε ευλαβές. Κι όμως εκείνη αρνιόταν
πεισματικά επί χρόνια. Έχει ξανασυμβεί στα εκκλησιαστικά χρονικά, να διαλέγεται
η Ηγουμένη μιας Μονής με τους πιστούς
αλλά και με το Μητροπολίτη, μέσω των δικηγόρων της; Πού είναι η
πνευματική σχέση που όφειλε να έχει αναπτύξει με τον κόσμο; Ή μήπως είναι ψέμα
ότι η παρουσία των δικηγόρων και η άσκοπη τυπολατρεία, κατά την παραλαβή της
Εικόνας για τις λιτανεύσεις, ενόχλησε τους πιστούς που δεν φαντάζονταν ότι το
πατροπαράδοτο έθιμο θα εξελισσόταν σε γραφειοκρατική διαδικασία; Ενόχληση που αποδόθηκε
σκωπτικά από έναν εκ των παρευρεθέντων με τη φράση «η Παναγία δεν πάει πουθενά
χωρίς τους δικηγόρους της»…
Παρεμπίπτον, αλλά ουσιαστικό
ερώτημα είναι αν οι δικηγόροι της Μονής αμείβονται για τις υπηρεσίες
τους ή τις προσφέρουν αφιλοκερδώς. Η απλή λογική λέει ότι αμείβονται, λόγω της
απόλυτης προσήλωσης στη βούληση της εντολέως τους, δηλαδή της Ηγουμένης. Δύο
εθελοντές δικηγόροι, που δεν θα δεσμεύονταν επαγγελματικά απέναντί της, θα
προσπαθούσαν, ενδεχομένως, να πείσουν την Ηγουμένη ότι δεν μπορεί να εναντιώνεται
στην Ιερά Σύνοδο, στον Κλήρο, στον κόσμο και στην κοινή λογική. Αντίθετα, δύο
έμμισθοι δικηγόροι είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν πιστά τις εντολές του
πελάτη τους, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι ίδιοι. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε
ότι δύο έξυπνοι και ικανοί επαγγελματίες όπως οι κκ Τσώκος και Βλατάκης θα έπαιρναν το
ρίσκο αυτής της σύγκρουσης χωρίς να έχουν αναλάβει επαγγελματική υποχρέωση.
Τονίζουμε, πάντως, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι τα παραπάνω έχουν την αξία
ενός απλού συλλογισμού. Δηλαδή δεν κατηγορούμε τους δύο δικηγόρους αν
εργάζονται επ’ αμοιβή για τη Μονή, αλλά ούτε αποκλείουμε το ενδεχόμενο να
προσφέρουν εθελοντικά και αμισθί τις υπηρεσίες τους στη Μονή. Για την ακρίβεια το
ευχόμαστε γιατί θα αποτελούσε ατόπημα να χρησιμοποιεί η Μονή τα έσοδα από τα
κεριά για να πληρώνει δικηγόρους, με σκοπό να αντιδικήσει
με τους πιστούς που τα προσφέρουν στην Παναγία.
Το συμπέρασμα, απ’ όλα τα παραπάνω, είναι ότι το νέο σχέδιο
που εξυφαίνεται στη Μονή με στόχο να ματαιώσει το έθιμο τα επόμενα χρόνια θα
αποτύχει οικτρά. Οι μεθοδεύσεις και τα νομικίστικα τερτίπια δεν μπορούν να
ανατρέψουν τη βούληση του Κλήρου που εκφράστηκε με την Απόφαση της Ιεράς
Συνόδου, τη στάση του Μητροπολίτη και το ομόφωνο Ψήφισμα των Ιερέων της Μητρόπολης.
Αλλά ούτε και του Λαού που διαχρονικά έχει στηρίξει το μοναστήρι και το έχει
αναδείξει σε κοιτίδα της Ορθοδοξίας για την ευρύτερη περιοχή. Η θερμή υποδοχή
της Απόφασης της Ιεράς Συνόδου στους Δήμους Ασπροπύργου, Αχαρνών, Αγίων
Αναργύρων-Καματερού αλλά και Μεταμόρφωσης δεν δίνει περιθώρια αμφισβήτησής της
από τη Μονή, ούτε κι από κανέναν άλλο.
Το φετινό δίδαγμα από τη Μονή Κλειστών ήταν «Φωνή Λαού-Οργή
Θεού». Κι αν δε γίνει κατανοητό τότε μάλλον θα επαληθευτεί ο ένας από τους
τρεις ιερείς που στοχοποίησε στη συνέντευξή του ο κ. Τσώκος . «Να βρουν άλλο
μοναστήρι οι καλόγριες» είπε ο Παπαφλέσσας κληρικός που διατήρησε ζωντανό το
έθιμο για δέκα χρόνια στα Άνω Λιόσια, όταν η Ηγουμένη μετά βίας επέτρεπε στον
κόσμο να φτάνει στο πάρκιγκ της Μονής…
