Η τελευταία Δήμαρχος του Ζεφυρίου Φωτεινή Γιαννοπούλου είχε τιμήσει τον εκλιπόντα εμβληματικό ιερέα του Ζεφυρίου Χρήστο Καπερώνη για τα 48 χρόνια της προσφοράς του στο Λαό της πόλης.
Για την ιστορία αξίζει η δημοσίευση του γεγονότος από το επίσημο Δελτίο Τύπου του τότε Δήμου Ζεφυρίου τον Απρίλιο του 2008...
Ζεφύρι 15-04-08
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τον Ποιμενάρχη του Ζεφυρίου, πρωτοπρεσβύτερο Χρήστο Κεπερώνη, τίμησε, εκ μέρους του Δήμου, για τα 48 χρόνια της προσφοράς του στο Λαό της πόλης, η Δήμαρχος Φωτεινή Γιαννοπούλου.
Η βράβευση πραγματοποιήθηκε, την Τρίτη 8 Απριλίου, στο Ναό Παναγίας Γρηγορούσας, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του μουσικοθρησκευτικού έργου «Το οδοιπορικό του Θείου Πάθους», το οποίο παρουσίασε χορός Ιεροψαλτών, υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού της Χορωδίας του ΚΑΠΗ, Ηλία Γιουρούκου.
Η κατανυκτική ατμόσφαιρα που επικράτησε στον Ιερό Ναό, βαθμιαία μεταβλήθηκε σε έντονη συγκίνηση, όταν ήλθε η ώρα της δικαίωσης των 48 χρόνων Ποιμαντικού έργου, του Πατρός Χρήστου Καπερώνη.
Περιστοιχισμένος από τους Κληρικούς της πόλης και των γύρω Δήμων, που έσπευσαν για να βρεθούν κοντά του σ΄ αυτή τη μεγάλη στιγμή, άκουσε συγκινημένος την Δήμαρχο Φωτεινή Γιαννοπούλου, να εξυμνεί την πρόσφορα του στην πόλη και παρέλαβε από τα χέρια της τιμητική πλακέτα και ένα μπουκέτο λουλούδια.
Ήταν αναμφίβολα μια στιγμή που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ιστορία της πόλης. Χαραγμένη θα μείνει και στην μνήμη των εκατοντάδων δημοτών, που βρέθηκαν στο Ναό, για να εκφράσουν τον σεβασμό και την εκτίμησή τους σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Ενός ανθρώπου, που όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία της η Δήμαρχος, μοιράστηκε με τους ενορίτες του, όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής τους.
Το εγκώμιο του Ιερωμένου, έπλεξε ο Εφημέριος και πνευματικό του τέκνο πατήρ Γαβριήλ Βαξεβάνης, αλλά και ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Καματερού Πατήρ Δημήτριος Καλύβας.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε μια φράση του Πατρός Γαβριήλ.
«Σε περιμένω να λειτουργήσουμε μαζί, όταν ολοκληρωθεί η ανέγερση του Ναού» είπε στον Πατέρα Χρήστο, που πρόκειται αυτές τις μέρες να εισαχθεί στο νοσοκομείο, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί.
Θα τον συνοδεύουν οι ευχές όλης της πόλης, για περαστικά και καλή ανάρρωση.
Η Ομιλία της Φωτεινής Γιαννοπούλου στην τελετή βράβευσης του Πατρός Χρήστου Καπερώνη
Σεβαστοί πατέρες
Αγαπητοί συμπολίτες
Στο πλαίσιο της σημερινής θρησκευτικής τελετουργίας αποφασίσαμε Εκκλησία και Δήμος να αποτίσουμε Τιμή στον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΠΕΡΩΝΗ, για την επί 48 συναπτά έτη προσφορά Θείου Λόγου και Έργου στην πόλη μας.
Θα μου επιτρέψετε μια μικρή αναφορά στη ζωή και στο έργο του.
Ο πατέρας Χρήστος Καπερώνης γεννήθηκε και μεγάλωσε σ΄ ένα πανέμορφο χωριό της Αρκαδίας, τη Στεμνίτσα.
Είναι το τρίτο τέκνο μιας οικογένειας με επτά παιδιά, που οι δεσμοί και η αγάπη ανάμεσα στα μέλη της σφυρηλατήθηκαν από τους αγρότες γονείς μέσα από τον κόπο της γης και τον μόχθο για τον επιούσιο.
Τελείωσε το γυμνάσιο στην Ιστορική Δημητσάνα, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, και έπειτα ήλθε στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Ριζάριο Σχολή.
Το 1960 χειροτονήθηκε , και ως νέος ιερέας τότε έψαχνε να βρει εκκλησία στην περιοχή της Αττικής για να υπηρετήσει το Θείο Λόγο.
Ο μητροπολίτης Ιάκωβος που τον χειροτόνησε, του υπέδειξε μια μικρή εκκλησία που βρισκόταν σ΄αυτό ακριβώς το σημείο που βρισκόμαστε κι εμείς σήμερα.
Ήταν ένα μικρό εκκλησάκι που φρόντιζε η γερόντισσα Χρυσούλα Αναγνωστοπούλου η οποία έμενε σ΄ένα κατάλυμα παράπλευρα.
Αυτός ήταν ο πρώτος ναός της Παναγίας μας. Αυτόν τον μικρό ναό ανέλαβε ο πατέρας Χρήστος.
Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην περιοχή του τότε δεν είχε καθορίσει ούτε χωροταξικά ούτε εκκλησιαστικά τα όριά της.
Έτσι, αρκετά χρόνια παράλληλα με τα καθήκοντά του στη δική μας εκκλησία λειτουργούσε και τον Άγιο Γεώργιο και την εκκλησία της μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Ζωφριά πριν γίνουν οι ναοί Ενορίες.
Ο πατέρας Χρήστος αποτελεί κομμάτι της Ιστορίας του τόπου μας.
Η διαδρομή του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διαδρομή της πόλης μας. Με την εξέλιξή της.
Με την ανάπτυξή της. Με την καθοδήγηση του μέλη των πρώτων οικογενειών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μας, στελέχωσαν την εκκλησιαστική επιτροπή που ανέλαβε την υποχρέωση για το κτίσιμο του ιερού Ναού, όμως παράλληλα, οι ίδιο άνθρωποι οργανώθηκαν σε συλλόγους και πρωτοστάτησαν για να γίνουν τα αμπέλια οικόπεδα.
Κινητοποιήθηκαν σε διαδικασίες και με μεγάλες προσπάθειες μέσα από τεράστιες δυσκολίες, τέθηκαν οι πρώτες βάσεις για την οργάνωση και λειτουργία της πόλης του Ζεφυρίου , στο σχέδιο και τις υποδομές.
Σημαντικός, σ΄αυτόν τον τομέα, ο ρόλος του πατέρα Χρήστου . Έργο της ζωής του ο περικαλλής ναός της παναγίας Γρηγορούσης που τον λάβωσε ο καταστροφικός σεισμός του 1999.
Την ανέγερσή του στήριξαν οι οικογένειες του Κώστα Λούκα, του Αλέξανδρου Μερκούρη, του Παναγιώτη Πιπίνη, του Γιάννη Παπαγρηγορίου ,του Χαράλαμπου Λουκουζά , ο μπάρμπα Φώτης ο Ψώνης που ερχόταν από την Ζωφριά, του Στρατηγού Πηγιάκη, του Παναγιώτη Αλέρτα, του Γιώργου Αποστολόπουλου, του Θεοδόση Κρητικού και πολλών άλλων.
Στην πορεία του χρόνου αρκετοί ακόμα προσέφεραν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους στην Παναγία.
Η Χρυσούλα Χριστάκη, ο Κώστας ο Κάσσος , ο Παναγιώτης Ζαχαριάς, ο Κώστας Σχίζας, ο Νεοκλής ο Λάγιος που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα .
Η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε την εκκλησία πολλά χρόνια ήταν η Αντωνία Γιαννέκου και συνέχισαν η Ευαγγγελία Λιαδάκη και η Μαρία Αξιώτη.
Δεχθήκαμε βαρύ πλήγμα από την κατεδάφιση του Ναού που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τον σεισμό. Βαρύ το πλήγμα και για τον πατέρα Χρήστο, που πόνεσε όταν είδε το έργο μιας ζωής να καταρρέει.
Όμως και πάλι στάθηκε δυνατός και πήρε πρωτοβουλίες για την ανέγερση του νέου Ναού .
Εξακολουθεί και σήμερα να έχει αγωνία και να νοιάζεται για την πορεία Ανέγερσης της εκκλησίας μας παρότι πολύ καλά γνωρίζει ότι παρέδωσε σε άξιο συνεχιστή του έργου του στον πατέρα Γαβριήλ.
Αξίζει πραγματικά να αναφέρω το σημαντικό Πνευματικό του έργο. Το ήθος και την αξιοπρέπειά του. Το παράδειγμα που έδωσε σε όλους μας με τη στάση της ζωής του, με την οικογένεια που δημιούργησε.
Παντρεύτηκε τη μία από τις δύο κόρες του ιερέα και Διδάσκαλου Ιωάννη Χάλια από το Ελαιοχώρι Κυνουρίας. Τη Φωτεινή. Την πρεσβυτέρα που όλοι γνωρίσαμε, αγαπήσαμε και με πόνο αποχωριστήκαμε όταν ο Κύριος πολύ νωρίς την κάλεσε κοντά του.
Μαζί ανέθρεψαν τα εξαιρετικά παιδιά τους τον Νίκο και την Ελένη Καπερώνη-Πατρινού που δημιούργησαν κι εκείνα δικές τους οικογένειες, δικά τους παιδιά που πορεύονται στη ζωή τιμώντας τους γονείς τους, και τις αξίες που τους έδωσαν.
Το Πνευματικό του έργο μας οδηγεί να τον αισθανόμαστε και να τον προσφωνούμε Πατέρα μας.
Μοιραστήκαμε μαζί του σημαντικές στιγμές της ζωής μας. Βρέθηκε πάντα δίπλα μας σε χαρές και σε λύπες. Ακούραστος.
Με υπομονή και χαμόγελο. Είναι εκείνος που μας πάντρεψε, βάφτισε τα παιδιά μας, τα πάντρεψε, σε πολλούς από εμάς βάφτισε και τα εγγόνια μας.
Είναι εκείνος που μας στήριζε πάντα στα προβλήματά μας και προσευχόταν για εμάς, για την εξ ύψους παρηγορίαν, όταν μοιράζονταν τον πόνο μας στον αποχαιρετισμό με αγαπημένα πρόσωπα που συνόδευε με τις προσευχές του στην εξόδιο ακολουθία.
Συμπαραστάθηκε στον Άνθρωπο, συμπαραστάθηκε στους Νέους και η πόρτα του σπιτιού του ήταν και είναι ανοικτή, μέρα και νύκτα μέχρι και σήμερα.
Κάνοντας πράξη το λόγο του Κυρίου: Αγάπησε τον Πλησίον σου ως σ’ εαυτόν .
Ο πατέρας Χρήστος Καπερώνης επί 48 χρόνια υπηρέτησε στην πόλη μας Κλήρο και Λαό.
Με στόχο το καλό της εκκλησίας και του τόπου έχτιζε πάντα τις σχέσεις του με τους Ανθρώπους στη βάση της Εντιμότητας και της Ειλικρίνειας , γι΄ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντική η άριστη συνεργασία του με τους Αιρετούς της τοπικής Αυτοδιοίκησης όλα αυτά τα χρόνια που ήταν συμπαραστάτες ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.
Από τους πρώτους Κοινοτάρχες Παναγιώτη Κωνσταντινίδη και Δημήτρη Φακίνο, τον επί πολλά χρόνια Δήμαρχο Κώστα Λιάρο, τον Γιάννη Λάππα, τον Αποστόλη Ζέρβα, τον Κώστα Παπαχρήστο μέχρι και την ομιλούσα Φωτεινή Γιαννοπούλου έχει κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη για την προσωπικότητα και το έργο του.
Από τη θέση της Δημάρχου Ζεφυρίου , για το λαό του Ζεφυρίου τιμώ σήμερα τον πατέρα μας, και τον ευχαριστώ για την μεγάλη Προσφορά του.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου