ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
🪦Έφυγε αθόρυβα, όπως ακριβώς ήρθε στα Άνω Λιόσια, πριν από εβδομήντα χρόνια. Άφησε, κοριτσάκι, την Κάτω Αχαγιά, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Έστησε μια καμαρούλα, στο περιβόλι Σύρμα (στη σημερινή Δροσούπολη) κι άνοιξε ένα μπακαλικάκι, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Με τη βοήθεια του άντρα της, Γιώργου Καλοποδά, η κυρά Βάσω μεγάλωσε το μαγαζί της, δουλεύοντας μέρα-νύχτα. Χάρη σε αυτό ανάστησε και σπούδασε τα παιδιά και τα εγγόνια της. Κι από το υστέρημά της έβρισκε τρόπο να βοηθάει τους γύρω της.
Άνθρωπος της προσφοράς και του καθήκοντος, έδωσε στον εαυτό της το δικαίωμα να αρρωστήσει, μόνο όταν έχασε ⚰τον άντρα της, που φρόντισε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η κυρά Βάσω υπήρξε χαρακτηριστικό παράδειγμα μια γενιάς που ανοικοδόμησε τη Χώρα από το μηδέν, μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, με δουλειά, μέχρι αυτοθυσίας και προσήλωση στην οικογένειά της.
Μιας γενιάς που δε ζήτησε, ποτέ, κάτι παραπάνω από την αναγνώριση, την αγάπη και το σεβασμό μας...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου