ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Οι εκλογές στο Δήμο Φυλής τελείωσαν και τα πράγματα επανήλθαν στην κανονικότητα. Σε αντίθεση με προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ήταν πολιτισμένες και δεν επικράτησε τοξικό κλίμα. Όχι μόνο γιατί ήταν φανερό ότι θα τις κερδίσει ο Παππούς, αλλά γιατί η Παπαδάτου και ο Ρούσσας δεν είναι άνθρωποι των άκρων. Το ίδιο συνέβη και με τα περισσότερα μέλη των συνδυασμών τους, στους οποίους συμμετείχαν πολύ αξιόλογα άτομα, πολλά εκ των οποίων είναι προσωπικοί μου φίλοι. Υπήρξαν, φυσικά, κάποιες προεκλογικές υπερβολές, αλλά είναι γεγονός ότι όλοι πωρωνόμαστε στις εκλογές...
Από πλευράς ποσοστών, οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους. Δε λένε πάντα την αλήθεια, αλλά το βέβαιο είναι ότι ποτέ δεν θα μάθεις την αλήθεια αν αγνοήσεις τους αριθμούς. Μπορώ να τα αναλύσω λεπτομερώς, αλλά δε χρειάζεται. Θα αρκεστώ στην απάντηση του κεντρικού ερωτήματος, δηλαδή που οφείλονται τα πολύ υψηλά ποσοστά του Παππού. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, στα έργα και στις προοπτικές που ανοίγει για τους δημότες, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη, για την περιοχή μας, οικονομική κατάσταση.
Κάποιοι φίλοι, θέτουν στο αυτοδιοικητικό σκηνικό, ιστορικές και ψυχολογικές παραμέτρους. Λένε ότι ο Παππούς κινδυνεύει να καβαλήσει το καλάμι. Ότι έφτασε στο ζενίθ και τώρα, αναπόφευκτα, αρχίζει η καθοδική πορεία, ου μην αλλά και η πτώση. Προσθέτουν ότι τα μεγάλα ποσοστά προκαλούν αλαζονεία, με όλα τα επακόλουθά της και κυρίως την εμφάνιση επιτήδειων κολάκων. Δεν είναι αστήρικτοι αυτοί οι προβληματισμοί. Απεναντίας προκύπτουν από την ιστορική εμπειρία.
Όμως τίποτα στη ζωή δεν είναι θέσφατο, ούτε υπάρχουν, καθολικής ισχύος, ιστορικοί κανόνες. Κι εν προκειμένω, ο Παππούς έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Την ήττα του 2010, που ήταν οδυνηρή γιατί ήρθε ενώ προδιαγραφόταν μια θριαμβευτική νίκη. Παρόλο που ο Παππούς δεν έχει εκφραστεί, πιστεύω ότι η ήττα αποτέλεσε, γι’ αυτόν, δίδαγμα ζωής. Οι κόλακες εξαφανίστηκαν εν μια νυκτί και έβαλαν πλώρη γι’ άλλες πολιτείες. Οι διθύραμβοι μετατράπηκαν, ακαριαία, σε αλληλοκατηγορίες για τα αίτια της ήττας. Ο Παππούς επέστρεψε στο φροντιστήριο και ζορίστηκε, γιατί στη διάρκεια της τετραετίας το είχε παραμελήσει. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2014 κατάλαβε πολλά. Ποιοι τον αγαπάνε και ποιοι έχουν πρόταση και όραμα για την πόλη. Θα προσθέσω στα παραπάνω και μια διαπίστωση της Ειρήνης Γκαργκάσουλα, που το έχει με την ψυχολογία. «Ο Παππούς έχει ωριμάσει ως άνθρωπος και ως πολιτικός. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτοβελτιώνεται καθημερινά και μαθαίνει από τα λάθη του», μου εξομολογήθηκε, σε χρόνο ανύποπτο, χωρίς, φυσικά, να ξέρει ότι θα έκανα τη σκέψη της βούκινο…
Οι πικρίες είναι το χαρακτηριστικό των εκλογών κι οι τωρινές δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Οι πιο πολλές προέρχονται από τους υποψηφίους που δεν εξελέγησαν, ιδιαίτερα με το συνδυασμό της πλειοψηφίας. Όμως, με όσους είχα την ευκαιρία να μιλήσω προεκλογικά, τους τόνιζα ότι η υποψηφιότητα ήταν περισσότερο δήλωση στήριξης του Παππού, παρά πιθανολογούμενη εκλογή. Κι αυτό για μια σειρά από λόγους: Πρώτον γιατί οι έδρες του Δημοτικού Συμβουλίου μειώθηκαν από 33 σε 29. Δεύτερον γιατί οι εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι είχαν πλεονεκτήματα, όπως η αναγνωρισιμότητα, η εκλογική πείρα, η δυνατότητα εξυπηρέτησης δημοτών κά. Τρίτον οι πολλές υποψηφιότητες που ενώ φέρνουν ψήφους στο συνδυασμό, μοιράζουν την εκλογική πίτα των νέων υποψηφίων. Στον αντίποδα οι εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι κινδύνεψαν από τη φθορά και κάποιοι είναι πικραμένοι από τη σειρά εκλογής τους, ιδιαίτερα όσοι έπεσαν θύματα κακής συγκυρίας. Ο Οικονομάκης λ.χ. προσπάθησε πολύ στην Πολιτική Προστασία και ενώ έχει δώσει μάχες, βρέθηκε υπόλογος για τη φωτιά των δέκα μποφόρ, χωρίς μάλιστα να έχει ο Δήμος τον κεντρικό σχεδιασμό και χωρίς να έχει υποχρέωση να αναπτύξει επιχειρησιακό βραχίονα, δηλαδή να βγάλει πυροσβέστες στο πεδίο. Παρά ταύτα, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και έσωσε σπίτια χάρη στην αυταπάρνηση των δημοτικών συμβούλων, των εργαζομένων και των εθελοντών. Όσο για τα fake news της προεκλογικής περιόδου, η περίφημη φωτό ετοιμότητας του Δήμου συνοδευόταν από ένα Δελτίο Τύπου https://www.fylarhos.gr/2023/08/blog-post_85.html που έλεγε ότι ο Δήμος βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών και καλούσε τους συνδημότες μας να λάβουν μέτρα για την αποφυγή πρόκλησης πυρκαγιάς…
Οι γκρίνιες για τη σταυροδοσία, θα ισχύουν, φαντάζομαι και στους άλλους δύο συνδυασμούς, ιδίως γιατί τις πέντε έδρες που κατέλαβαν, διεκδίκησαν πάνω από εκατό υποψήφιοι… Αλλά ας περιοριστώ, καλύτερα, στα εν οίκω…
Αυτό που έχει σημασία, από εδώ και πέρα, είναι να αφήσουμε, πίσω, τις εκλογές, γιατί το ζητούμενο, είναι τι μέλλει γενέσθαι. Κι εκεί πρέπει να εστιάσουν όσοι εξέφρασαν γνώμη, μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Οι προκλήσεις είναι πολλές, μέσα σε ένα δύσκολο, όπως προαναφέρθηκε, οικονομικό περιβάλλον. Οι πιο σημαντικές είναι αυτές που λοιδορήθηκαν από την αντιπολίτευση στις εκλογές: Η ενεργειακή και υδρολογική αυτοτέλεια που θα λύσει τα σοβαρά βιοτικά προβλήματα των συνδημοτών μας οι οποίοι αγωνιούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς των παρόχων ενέργειας, ή δυσκολεύονται με τους λογαριασμούς του νερού που τους στέλνει ο Δήμος, παρόλο που είναι οι φτηνότεροι σε όλη την Αττική. Αλλά και η αποκατάσταση του περιβάλλοντος και η στήριξη των επιχειρήσεων εστίασης και ψυχαγωγίας που συγκροτούν αυτό που αποκαλούμε βαριά βιομηχανία του Δήμου μας και που ο Παππούς, οραματικά, περιέγραψε ως «Αράχωβα της Αττικής». Φυσικά δεν είναι, ήσσονος σημασίας η υλοποίηση του σχεδιασμού για το Κέντρο Μεταφορών (LOGISTICS) και για την ανέγερση των δύο Πανεπιστημιουπόλεων στα Άνω Λιόσια. Όπως και πολλά ακόμα που έχει στο μυαλό του ο Παππούς.
Μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις χρειάζεται ενότητα και καλοπιστία. Να πάρουμε από τις εκλογές τα θετικά και να πορευτούμε. Και κυρίως να κρατήσουμε στα κοινά το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, όλων των παρατάξεων, που ενεπλάκη στις εκλογές. Τους νέους, τους επιστήμονες, τις εργαζόμενες γυναίκες, τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους, όλους. Να βρούμε τρόπους να εκφράσουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Να τους δώσουμε τη δυνατότητα να επικοινωνούν, τακτικά, ανταλλάσσοντας σκέψεις και απόψεις, γιατί αυτοί θα αποτελέσουν την ισχυρή ομάδα του μέλλοντός μας. Για το σκοπό αυτό, καταθέτω την πρόταση της διενέργειας ενός ετήσιου συνεδρίου, με συγκεκριμένη θεματολογία, όπου θα τους δοθεί βήμα έκφρασης. Στο περιθώριο του συνεδρίου, μπορούν να γίνουν παρουσιάσεις επιστημονικών εργασιών ή καλλιτεχνικής δημιουργίας των ιδίων ή άλλων συνδημοτών μας. Με απλά λόγια, μιλάω για ένα φεστιβάλ τοπικής δημιουργίας, με αφετηρία προβληματισμού την αυτοδιοίκηση.
Φυσικά μπορεί να υπάρξουν κι άλλες ιδέες. Όλες είναι καλοδεχούμενες αφού, εξ υποθέσεως, αποσκοπούν στη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους συνδημότες μας, με απώτερο σκοπό την δημιουργία ενός Δήμου βιώσιμου, ανθρώπινου και ανοιχτού στον Πολιτισμό. Μπορούμε; Από εμάς εξαρτάται…
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου