Παιδιά...

Της Εύης Τριανταφύλλου

Ήταν το απόγευμα της Τετάρτης 3 Ιουλίου 2024 όταν τα παιδιά όπως κάθε απόγευμα βγήκαν στην πλατεία της γειτονιάς τους για να παίξουν.

Είναι η πλατεία του Ιωάννη Ηλιόπουλου εκεί όπου η προτομή του δεσπόζει. Σχεδόν παιδί κι εκείνος,  έφυγε το 1974 για την μαρτυρική Κύπρο και δεν γύρισε ποτέ ... Έπεσε μαχόμενος όπως και οι άλλοι τρεις συνδημότες μας, Δημήτριος Θανόπουλος, Νικόλαος Κρητικός που υπηρέτησαν μαζί του, στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) και ο Υποσμηναγός της Πολεμικής μας Αεροπορίας Στυλιανός Κλαπάκης. 

Αυτά τα παλικάρια λοιπόν θέλησε για μια ακόμη φορά να τιμήσει εκείνο το απόγευμα ο Δήμος Φυλής.

Δείτε εδώ:

https://www.fylarhos.gr/2024/07/1974-2024-50.html

Κι όταν ήρθε η ώρα της επιμνημόσυνης δέησης τα παιδιά έπαιζαν ακόμη αμέριμνα.

Τα πλησιάσαμε και τους ζητήσαμε να κάνουν λίγη ησυχία, ώσπου να ολοκληρωθεί η σεμνή τελετή.

Μας κοίταξαν γεμάτα περιέργεια κι ακολούθησαν τον κόσμο που κινήθηκε προς την προτομή. Ένας πιτσιρικάς από την παρέα μάλιστα φορούσε στο κεφάλι και γύρω από το χαριτωμένο πρόσωπό του, την μάσκα του αγαπημένου του ήρωα Νίντζα. Είναι κάτι που σε αυτή την ηλικία το συνηθίζουν τα παιδιά άσχετα αν οι απόκριες βρίσκονται ακόμη μακριά...

Τα παιδιά λοιπόν στην αρχή διστακτικά κι ύστερα πιο θαρρετά στάθηκαν γύρω από την προτομή του Ιωάννη Ηλιόπουλου κι άρχισαν να παρακολουθούν την τελετή.

Στην αρχή τα λόγια του Ιερέα κι έπειτα τις αφηγήσεις για το χρονικό των γεγονότων. Δεν άντεξαν όρθια και κάθισαν γύρω από τον ήρωα στο πεζούλι της προτομής.

Ο μικρός που φορούσε την μάσκα την έβγαλε... Ο νέος Ήρωας ήταν αληθινός και το κατάλαβε...

Τα παιδιά ήταν το πιο όμορφο στολίδι γύρω από τον Ιωάννη Ηλιόπουλο και η πιο συγκινητική τιμή.

Και έτσι μου 'ρθαν στο νου οι υπέροχοι στοίχοι του Νιόνου

“Πως να κρυφτείς απ΄ τα παιδιά...”